zaterdag 4 november 2017

Loopgraven en muffins

Er zitten drie meiden tegenover mij aan de tafel. Onderuitgezakt. Beetje lacherig. Nonchalant met zo'n houding van ons-kun-je-niks-maken-waar-je-ook-mee-denkt-te-kunnen-komen. Ik vat nog even samen waarom we hier zitten. Er is een opstootje geweest in de kantine vanochtend waar ze op de een of andere manier bij betrokken waren. Ze hebben me zelf een filmpje van het gebeuren laten zien, dus ik heb letterlijk een aardig beeld van wat er gebeurd is. Dat gebeurde is niet ok. Ik vraag me hardop af of we dat ook weer goed kunnen maken. "Goed maken? We hebben toch helemaal niks verkeerd gedaan? Zij begint zo dom te schreeuwen! En dan zeg ik er wat van, geeft ze mij een duw, dan mag ik me toch zeker wel verdedigen?!" De houding is niet meer nonchalant. Ogen spuwen vuur: Kom dan!