tag:blogger.com,1999:blog-18243689975046393862024-02-20T12:24:12.693-08:00Let's go exploring!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.comBlogger57125tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-47263058813373822852019-04-01T14:18:00.001-07:002019-04-01T14:19:09.790-07:00Beste Thierry<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Geachte mr. Baudet, beste Thierry,</span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Sinds vorige week heeft uw partij een meldpunt ingesteld waar indoctrinerende leraren kunnen worden aangegeven. Het maakt nogal wat los, en ergens ben ik bang dat het u alleen daarom te doen is geweest. Maar ik ben een leerkracht en ik neem anderen graag serieus. Bij deze.</span><span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;"> </span><br />
<br />
<a name='more'></a><br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Allereerst snap ik niet zo goed welk probleem dit oplost. Die linkse indoctrinatie schijnt te spelen vanaf 1968, maar veel linksigheid heeft dat de maatschappij nog niet gebracht. Kabinetten worden voornamelijk door rechtse partijen gedomineerd en we krijgen het anno nu toch nog voor elkaar dat uw partij een winnaar genoemd kan worden. Verder denk ik trouwens dat we het er wel over eens zijn dat een klaslokaal veilig moet zijn, klopt het dat je het meldpunt om die reden bent begonnen? Ik kan me voorstellen dat je het verwerpelijk vindt dat een leerkracht een leerling beschadigt door lullig te doen over zijn PVV stemmende ouders, dat is namelijk ook heel erg onprofessioneel. De manier die je kiest is a) alleen nogal onbetrouwbaar, b) nogal overbodig en c) heeft nogal nare bijeffecten.</span><span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;"> </span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Wat betreft a). Het onderzoeksmateriaal dat je verzamelt is nogal selectief. De context ontbreekt over het algemeen en laat veel ruimte voor interpretatie. Ik ben benieuwd naar de methodesectie in het onderzoek dat u gaat entameren.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Je dataverzamelaars zijn niet altijd even betrouwbaar. Ik verwijs graag naar de leerling die in het NRC verklaarde dat zijn leraar links was. Zijn argument (“Zwarte Piet is niks mis mee want een traditie”) was namelijk beoordeeld als een slecht argument, “omdat het een drogreden was” (toch even voor de duidelijkheid, het ís een drogreden en dus een slecht argument. Dat is wat je leert bij Nederlands en daar is niks links of rechts aan). Zou het kunnen Thierry, dat leerlingen overal linkse leraren zien omdat jij overal verkondigt dat alle leraren links zijn?</span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Wat betreft b). Je onderschat onze leerlingen. Ze zijn wonderwel in staat om zelf in debat te gaan met een leerkracht met wie ze het niet eens zijn. Je overschat daarbij onze invloed op leerlingen. Onze persoonlijke visie die we zo naarstig aan leerling proberen op te dringen (huiswerk af, op tijd komen, op Groen Links stemmen), weten leerlingen verrassend vaak te negeren. Ze hebben - echt - hun eigen ideeën. Dat levert een schoolstrijd op een plek waar die wenselijk is: het klaslokaal. Want het is ons werk om leerlingen te prikkelen, aan het denken te zetten en hun mening te laten onderbouwen. Gaat dat tóch mis? Dan heeft werkelijk elke onderwijsinstelling een klachtenprocedure waar je ú tegen zegt, tot en met de Onderwijsinspectie aan toe. Geloof me maar dat je dan aan het verantwoorden kunt over het klimaat in je lokaal of op je school en dat je nog wel twee keer nadenkt voordat je weer een boze uitspraak doet over domme FvD stemmers.</span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Wat betreft c). Het zal je heus niet om alle leerkrachten gaan. Het gaat je vast niet om de leerkrachten die actualiteit verwerken in hun lessen, leerlingen laten nadenken en ze leren om verschillende standpunten in te nemen. Zo kun je ongetwijfeld geen problemen hebben met een leerkracht die (op basis van vragen van leerlingen, recente krantenartikelen en theorie) leerlingen laat uitzoeken of het FvD kenmerken heeft van een fascistische partij, of je dan kan zeggen of het een fascistische partij is en of leerlingen dit een al dan niet wenselijke richting vinden voor Nederland. Nou ja, wat ik eigenlijk wil zeggen: In je wens om de linkse vooringenomenheid in het onderwijs bloot te leggen, zorg je ervoor dat álle leerkrachten onveiliger zijn. Bij mij in de personeelskamer zijn er daadwerkelijk leerkrachten die zich onveiliger voelen. Er worden door jou leerlingen aangespoord anderen aan te geven en daarin zijn wij nogal kwetsbaar, want zie alles wat ik net zei over de onbetrouwbaarheid van je onderzoeksmethode en het gedoe dat een klacht geeft.</span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Samenvattend. Wat wíl je nou eigenlijk met je meldpunt, waarom heb je zo’n brakke onderzoeksmethode gekozen en hoeveel bijkomende schade ben je bereid te accepteren? (En nu je toch luistert, hoe komt het dat je zo neerbuigend doet over vrouwen?)</span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Laat ik afsluiten met de opmerking dat ik me graag aansluit bij Tommy, die zich al eerder aangaf bij je. Ik wil mijn leerlingen de moeite besparen om mij op iets linksigs te betrappen en ik wil ze heel graag de moeite besparen om zelf een aangifte te moeten doen. Kunnen ze zich weer wat beter concentreren op de lesstof (de functie van meldpunten in totalitaire regimes bijvoorbeeld) en hebben ze ook nog meer tijd voor hun huiswerk. Dus bij deze, zet mij ook maar op de lijst.</span><span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;"> </span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Met vriendelijke groet,</span><br />
<br style="font-family: UICTFontTextStyleBody; font-size: 17px;" />
<span style="font-family: "uictfonttextstylebody"; font-size: 17px;">Martijn Sijtsma</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-77800035616102786002018-03-29T14:49:00.000-07:002018-03-29T14:49:08.099-07:00Volwassenheid<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Er werd gebotst vanochtend op mijn school. Leerlingen uit klas 3 hadden zich gisteren misdragen bij een excursie. Vandaag gaven de begeleidende docenten daar, in alle kwetsbaarheid, een krachtig signaal over af aan de leerlingen. Daar botste vervolgens van alles. Wereldbeelden. Verwachtingen. Pubers en volwassenen. T<span style="-webkit-text-size-adjust: auto;">emiddden daarvan besloten leerlingen uit klas 4 (mee op dezelfde excursie) om de klassen langs te gaan. Wat was ik blij dat ik de ouders van die leerlingen eind van de middag deze mail kon sturen:</span></span><br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Geachte ouders van ...,</span> </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bij deze wil ik u graag laten weten wat uw dochter vandaag op school heeft gedaan. </span> </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Over een aantal weken doen de leerlingen van klas 4 examen. We toetsen daar of het ons gelukt is de benodigde kennis over te dragen (en in hoeverre onze leerlingen in staat zijn dat te reproduceren en toe te passen). Die kennisoverdracht is alleen een beperkt deel van waar school en onderwijs aan bijdraagt in het leven van kinderen.</span> </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gert Biesta, een Nederlandse onderwijsfilosoof, noemt de school een 'oefenplaats voor volwassenheid'. Dat vind ik persoonlijk een prachtige typering die aangeeft dat de school ook een minimaatschappij is. Je leert in zo’n maatschappij veel over jezelf en hoe je jezelf verhoudt tot anderen.</span> </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">‘Verantwoordelijkheid’ is niet voor niks één van de pijlers van onze school. We hopen onze leerlingen mee te geven dat ze verantwoordelijke keuzes maken, voor zichzelf en in relatie tot anderen.</span> </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Juist dat laatste heeft uw dochter vandaag gedaan. Ze heeft gezien dat gedrag van anderen niet in de haak was en welke invloed dat heeft gehad op anderen. Vervolgens heeft ze de moed gehad om - met een aantal anderen - daar een grote groep medeleerlingen op aan te spreken. Dat heeft ze de nodige weerstand gekost, maar daardoor hebben ze zich niet door laten weerhouden.</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">We zijn hier als team van onder de indruk en wilden graag onze complimenten ook aan u doorgeven.</span></blockquote>
Wat is onderwijs soms moeilijk. En mooi.<br />
<br />
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-59797645106908384022017-11-04T01:05:00.000-07:002017-11-04T01:05:55.454-07:00Loopgraven en muffinsEr zitten drie meiden tegenover mij aan de tafel. Onderuitgezakt. Beetje lacherig. Nonchalant met zo'n houding van ons-kun-je-niks-maken-waar-je-ook-mee-denkt-te-kunnen-komen. Ik vat nog even samen waarom we hier zitten. Er is een opstootje geweest in de kantine vanochtend waar ze op de een of andere manier bij betrokken waren. Ze hebben me zelf een filmpje van het gebeuren laten zien, dus ik heb letterlijk een aardig beeld van wat er gebeurd is. Dat gebeurde is niet ok. Ik vraag me hardop af of we dat ook weer goed kunnen maken. "Goed maken? We hebben toch helemaal niks verkeerd gedaan? Zij begint zo dom te schreeuwen! En dan zeg ik er wat van, geeft ze mij een duw, dan mag ik me toch zeker wel verdedigen?!" De houding is niet meer nonchalant. Ogen spuwen vuur: Kom dan!<br />
<br />
<a name='more'></a>Ik moet hard aan het werk in het gesprek. Mijn doel is om de dames tot een begin van een inzicht te brengen in hun eigen rol. Wat doe <i>jij</i> in deze situatie en wat brengt dat teweeg in je omgeving? Een tweede doel dat ik heb is om de drie zelf met ideeën te laten komen om hun negatieve gedrag weer goed te maken. Hoe kun <i>jij </i>je inzetten om een positieve bijdrage te leveren aan de school? Ik probeer een openingetje te vinden. Stel vragen. Vat samen. Speel de bal terug. Blijf zelf zo rustig mogelijk.<br />
<br />
Maar het is een kansloze missie. De loopgraven zijn gegraven en de dames zijn niet van plan hun stelling op te geven. Ik ook niet. De simpelste oplossing voor mij is om ze alledrie straf te geven. Niet zo ingewikkeld. Maar wat bereik ik daarmee? Hebben ze dan opeens spijt van hun gedrag? Is er dan mogelijkheid tot reflectie? Het lijkt mij sterk. Maar in deze patstelling komen we niet verder. Ik had ze misschien ook niet alledrie tegelijkertijd uit moeten nodigen. Ik besluit om denktijd in te lassen en ze individueel een keuze te laten maken. Ik zeg: kom eind van de dag bij mij langs in mijn kantoor en laat me dan weten hoe jij denkt je positief in te zetten om je negatieve inzet goed te maken. Als je dat niet doet, kies ik iets vóór jou.<br />
<br />
Ze kiezen.<br />
<br />
Een ruime week later wordt er op de deur van mijn kantoor geklopt. Drie lachende gezichten. Of ik een muffin wil? Ze houden er een praatje bij: "omdat we gevochten hebben in de kantine was er negativiteit en nu hebben we muffins gebakken voor de hele school om juist bij te dragen aan een positieve sfeer." Ik weet hoe druk ze ermee geweest zijn. Ze hebben een begroting gemaakt en bij mij ingeleverd. Boodschappen gedaan. Een hele middag gebakken. En nu dus de klassen rond om de muffins uit te delen. Het heeft ze waarschijnlijk meer tijd gekost dan de schorsing (of iets dergelijks) die ik ze eventueel op had kunnen leggen. Maar wat ben ik blij dat ze voor deze oplossing hebben gekozen. "Iedereen wordt er heel erg vrolijk van dat wij dit doen meneer!"<br />
<br />
De muffin is nog lekker ook.<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-61140793056949285842017-03-04T13:14:00.000-08:002017-03-04T13:16:34.064-08:00Op bezoek bij AgoraEen tijdje terug schreef ik <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2016/11/beste-sjef.html" target="_blank">een blog</a> over het verhaal van Sjef Drummen, één van de oprichters van Agora. Korte samenvatting: de visie op onderwijs van Sjef spreekt me (grotendeels) aan, de manier waarop hij zijn visie brengt een stuk minder. Mijn blog werd gelezen door Guido van<a href="http://www.veranderbrigade.nl/" target="_blank"> de Veranderbrigade</a>, die me uitnodigde om eens te komen kijken. Prima! Ik kijk graag over de grenzen van mijn eigen school heen. Hier, een beetje onsamenhangend wellicht want pas na twee weken geschreven, mijn blog over dat bezoek.<br />
<a name='more'></a><br />
De Limburgse vlaai waar we mee ontvangen worden is alvast lekker. 'We', want er zijn naar schatting zo'n 60 mensen die het middagprogramma bij Agora gaan volgen. Sjef trapt af met het verhaal van Agora. Daarbij is het toch echt nodig om alle het onderwijs zoals wij dat kennen én bijbehorende leerkrachten tot de grond toe af te branden. Zo zijn er bij het bedenken van Agora geen leraren betrokken, want "anders werd het weer niks". En 70 procent van het onderwijs is niet gericht op de ontwikkeling van leerlingen. Maar goed, dat de manier van Sjef om zijn boodschap te brengen mij niet helemaal lekker ligt, dat was al duidelijk. Uiteindelijk vind ik het gewoon erg interessant om eens buiten de gebaande paden te kijken. Al moet ik daar een beetje voor door de retoriek heen luisteren. Ik ben gewoon benieuwd hoe ze het met Agora voor elkaar hebben gekregen om het (vooruit dan maar) traditionele onderwijs los te laten en alles op de kop te gooien.<br />
<br />
Want dat is hoe Agora is ontwikkeld. Alles wat de ontwikkelaars wisten van onderwijs hebben ze losgelaten. Het waarom daarvan is Sjef nogal duidelijk over. Het huidig onderwijs voldeed in de 19e eeuw nog wel, maar is nu te duur, wordt verziekt door de politiek, zorgt voor lage motivatie en ook nog eens voor segregatie. Oh ja, en leraren als collectief zijn slaafse sukkels. Door vanaf scratch te beginnen is daardoor de school niet vernieuwd, maar er is een alternatief bestel bedacht. Geen school, maar een 'learning society'.<br />
<br />
(Dit zijn overigens geen nieuwe geluiden. In heel onderwijsland is er felle kritiek op bijvoorbeeld de lumpsum en de rekentoets. Segregatie is een erkend probleem. En in het Alternatief (Kneyber & Evers, 2015) werden leraren al <i>vrijwillige slaven </i>genoemd.)<br />
<br />
Het uitgangspunt van Agora is dat er "alleen maar gedaan wordt wat goed is voor de ontwikkeling van kinderen". Daarbij is het belangrijk dát kinderen leren, niet wát ze leren. <i>Niet weten </i>is belangrijker dan het weten. Op Agora vertrekken leerlingen daarom ook uit hun eigen nieuwsgierigheid en leervragen. Ze worden daar wel enigszins bij gestuurd. Er wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van vijf werelden (spiritueel, sociaal, maatschappelijk, artistiek en wetenschappelijk) om richting te geven aan de vragen.<br />
<br />
Het vertrouwen in het kunnen van de leerlingen is enorm groot. Op Agora zitten alle rangen, standen en niveaus door elkaar heen. Iedereen volgt zijn eigen vragen, en daarmee een eigen leerroute. Dat kun je als leraar niet beheersen en dat moet je ook niet willen beheersen. De rol van de leraar is niet om leerlingen iets te leren, alleen om het leren aan te wakkeren. Dat leren mag ook buiten school. Leerlingen zijn regelmatig buiten de school te vinden, maar de school maakt ook slim gebruik van de kennis van ouders. Van elke ouder wordt twee dagdelen in het jaar iets verwacht, bijvoorbeeld in de vorm van een workshop.<br />
<br />
Dit alles gebeurt in (en om) een school die, eerlijk is eerlijk, niet overal heel erg op een school lijkt. De thuisbasis van de leerlingen van Agora ziet er fantastisch uit. De leerlingen hebben in een open ruimte hun eigen werkplek gemaakt. Dat levert een behoorlijk bonte verzameling op. Er zijn twee leerlingen die van een stapelbed hun werkplek hebben gemaakt. Bovenin lezen, beneden een bureau.<br />
<blockquote class="twitter-tweet" data-cards="hidden" data-conversation="none" data-partner="tweetdeck">
<div dir="ltr" lang="nl">
Je mag hier dus je eigen bureau neerzetten. <a href="https://t.co/hZFO1rsFfP">pic.twitter.com/hZFO1rsFfP</a></div>
— Willem F. Sonneveld (@WSonneveld) <a href="https://twitter.com/WSonneveld/status/832605842973286402">February 17, 2017</a></blockquote>
De ruimte die leerlingen hebben, zorgt er in eerste instantie voor dat ze vooral zoveel mogelijk leuke dingen doen. Maar daar worden ze na zo'n anderhalf, twee jaar echt wel flauw van. Dat is het moment dat de coaches vragen "maar wat vind je dan belangrijk". Vanaf dan gaan leerlingen zich meer richten op de toekomst, en dus ook het nog steeds noodzakelijke examen. Een programma van toetsing en afsluiting is er echter niet. Sjef is ervan overtuigd: Als een goede leerkracht af en toe een kwartier met een leerling praat, is het echt wel duidelijk welk cijfer die leerling voor zijn schoolexamen moet krijgen.<br />
<br />
Twijfels<br />
Het concept van Agora spreekt me aan. Het grote vertrouwen in leerlingen. De overtuiging dat je leerlingen vanuit pedagogisch oogpunt ongelijk moet behandelen. Het gebrek aan repressie. De erkenning van het belang van nieuwsgierigheid voor het leren. En toegegeven, Sjef weet een verhaal te brengen. De twijfels zijn bij mij echter niet weggenomen. Daarvoor wordt er af en toe teveel in de wetenschap geshopt en schemeren er behoorlijk wat mythes door het verhaal heen. Bijvoorbeeld over de digital native ("Leraren weten niet meer wat een leerling nodig heeft"), over Finland (<a href="https://www.washingtonpost.com/news/answer-sheet/wp/2015/03/26/no-finlands-schools-arent-giving-up-traditional-subjects-heres-what-the-reforms-will-really-do/?utm_term=.d0f365562bd6" target="_blank">ze schaffen daar de vakken niet af!!!</a>) en over de verschillen tussen jongens en meisjes. Maar echt, de verschillen binnen de groep jongens en binnen de groep meisjes zijn groter dan de verschillen <i>tussen </i>die groepen (De Bruyckere & Hulshof, 2013).<br />
<br />
Wat betreft segregatie. Bij Agora zitten zoals gezegd alle niveaus door elkaar. Van basisberoeps tot en met vwo. Daar zit de overtuiging achter dat kinderen van alle niveaus, rangen en standen elkaar moeten kunnen ontmoeten én van elkaar kunnen leren. Dat spreekt mij aan. <a href="https://www.onderwijsinspectie.nl/actueel/nieuws/2016/04/13/onderwijsinspectie-kansenongelijkheid-groeit" target="_blank">Kansenongelijkheid</a> is nogal een ding in het Nederlandse onderwijs en dit geeft kinderen alle kansen. Alhoewel, de Onderwijsraad is daar wat genuanceerder over:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: white; color: #404040;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een zekere menging van niveaus werkt dus positief, maar te grote niveauverschillen in één groep werken minder goed. Bovendien blijken gemengd samengestelde groepen negatieve effecten te hebben voor de zeer getalenteerde, goed presterende leerlingen (<a href="https://www.onderwijsraad.nl/publicaties/2010/vroeg-of-laat/volledig/item343" target="_blank">bron</a>).</span></span></blockquote>
Ik vraag me bovendien af of de onderwijsmethode niet juist <i>bijdraagt</i> aan segregatie. Er wordt uitgegaan van de vragen van de leerlingen zelf. Welke leerlingen zullen daarvan het meest profiteren, de leerlingen die in een stimulerende omgeving opgroeien óf zij die uit een laaggeletterd achterstandsmilieu komen? (Als je twijfelt over het antwoord, lees vooral <a href="https://www.groene.nl/artikel/google-klas" target="_blank">dit</a>). Datzelfde geldt voor het betoog van Sjef tegen pta's, eindexamens en andere vormen van standaardisatie. Het grote voordeel van die standaardisatie is nou juist dat ze het <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Pygmalion_effect" target="_blank">pygmalion effect</a> tegengaat, waardoor kinderen met een verschillende afkomst toch gelijke kansen hebben.<br />
<br />
Als ik dit na afloop aan Sjef voorleg, weet hij me enigszins gerust te stellen. Ze laten kinderen heus niet alleen maar vragen stellen, het is ook belangrijk om kinderen leren vragen te stellen en ze daarbij richting te geven. Aangezien dat zo'n beetje de kern is uit <a href="https://drive.google.com/file/d/0BwLqleiSf-8aNGtoVGRvOEU1OGM/view" target="_blank">mijn eigen onderzoek</a>, kan ik niet veel anders dan dat te onderschrijven. Maar toch.<br />
<br />
Veranderen<br />
Het doel zoals aan het begin van de bijeenkomst wordt geschetst (wat kunnen we leren over verandering in organisaties van het verhaal van Agora?) is eigenlijk maar mondjesmaat aan de orde geweest. Uiteindelijk distilleer ik twee belangrijke boodschappen. Allereerst is dat je als schoolleiding een helder kader moet schetsen en daarbinnen je medewerkers alle ruimte en vertrouwen moet geven. Ten tweede dat je nooit halfslachtige keuzes moet maken. Je gaat volledig voor je visie, of niet. Nou, daar kan ik wel wat mee!<br />
<div>
<br /></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-37952939191055245442017-01-10T14:18:00.000-08:002017-01-10T14:19:54.817-08:00Wat maakt een fantastische leraar?Hahaha! Ik moest lachen toen Pedro De Bruyckere op twitter #spinalspreken lanceerde, over wat er allemaal mis kan gaan tijdens presentaties.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQfWL47Ozyl1FdSrMTNU7siCFKtlu6SZgldY2Yfs-qb3KvWHSWbCh-kZMej1sC5QVLLW3ZXeO8BRTI58EjPfsTVWb6fBct2imq5ysYLn92D3Jaj1cgDQ_KP4lGBUQPYVjyD3ceXSCqFY8/s1600/Schermafbeelding+2017-01-10+om+20.39.52.png" imageanchor="1"><img border="0" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQfWL47Ozyl1FdSrMTNU7siCFKtlu6SZgldY2Yfs-qb3KvWHSWbCh-kZMej1sC5QVLLW3ZXeO8BRTI58EjPfsTVWb6fBct2imq5ysYLn92D3Jaj1cgDQ_KP4lGBUQPYVjyD3ceXSCqFY8/s320/Schermafbeelding+2017-01-10+om+20.39.52.png" width="320" /></a></div>
<blockquote class="twitter-tweet" data-lang="nl">
</blockquote>
<script async="" charset="utf-8" src="//platform.twitter.com/widgets.js"></script>Krap een week later organiseert mijn locatie de nieuwjaarsreceptie van onze school. Middenin de speech van onze bestuurder geeft onze geluidsinstallatie de geest. Vijf minuten voordat onze andere spreker aan de beurt is. Jazeker: Pedro De Bruyckere.<br />
<a name='more'></a><br />
Gelukkig wordt er rap een noodoplossing gevonden en kunnen we luisteren naar zijn verhaal. Ik zie Pedro voor de tweede keer spreken na het lerarencongres van afgelopen jaar. Dat is geen straf. Er zit vaart in, de grapjes slaan aan en is inhoudelijk heel dik in orde*. De kern: Wat zijn de kenmerken van een fantastische leraar? (Ik heb geen aantekeningen gemaakt... dus even uit mijn hoofd)<br />
<br />
Er wordt begonnen met een blik op de toekomst. Is de leraar straks nog wel nodig? Of is de leraar ook één van die verdwijnende beroepen in de 21e eeuw? Maar gelukkig, ondanks wat er met de inzet van filmpjes (<a href="https://nl.khanacademy.org/" target="_blank">Khanacademy</a> wordt als voorbeeld genoemd) en robots (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=Y02IBvyJlvc" target="_blank">dit filmpje</a>!) allemaal mogelijk is, leraren kunnen méér.<br />
<br />
De beste leraar is in ieder geval niet de grappigste, leerlingen zijn die grapjes echt wel een keer zat als ze na drie lessen nog niks geleerd hebben. De beste leraar is ook niet diegene met de meeste vakkennis, mensen met onvoorstelbaar veel expertise zijn nou niet per definitie erg begrijpelijk. En de beste leraar is ook niet diegene die de meeste ict gebruikt. Sterker nog, de inzet van ict is omgekeerd evenredig met hoe leerlingen een les waarderen.<br />
<br />
Maar wat dan wel?<br />
<br />
<b>Gedegen vakkennis</b> is zeker belangrijk. Het geeft je als leraar zelfvertrouwen wat zich ook weer vertaald naar iets als klassenmanagement. De vaardigheid om die kennis en expertise te vertalen naar het niveau van leerlingen is een belangrijk kenmerk van een goede leraar.<br />
<br />
<b>Positieve passie</b> voor je vak is een tweede kenmerk. Passie is niet per definitie positief! Pedro noemt het voorbeeld van Toots Thielemans, die alleen maar over zijn mondharmonica kon praten en in elk interview na de eerste zin alweer begon te spelen (deze heb ik wel even gefactcheckt trouwens: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=cjz3SGWbVBM" target="_blank">niet waar</a> :)). Positieve passie komt naar voren in het bijhouden van je vak en leerlingen daar deelgenoot van laten zijn. "Dit moeten jullie ook weten!"<br />
<br />
<b>Authenticiteit</b> is een derde kenmerk, één waar we binnenkort meer over kunnen lezen aangezien Pedro daar dit jaar op gaat promoveren. En let op: authentiek betekent in dit geval niet dat je maar lekker jezelf moet zijn. Sommige leraren kunnen als leraar juist beter niet zichzelf zijn. Het gaat er wel om dat je authentiek óverkomt. Het belangrijkste daarbij is wat de verwachtingen van leerlingen zijn. Leerlingen willen geen vrienden zijn, ze willen iets van je leren. Daarbij past afstand, maar echte interesse in de leerlingen helpt wel. Maar: in de pauze, niet tijdens de les.<br />
<br />
Goede leraren werken ook voortdurend aan hun <b>repertoire</b>. Als aanpak A niet werkt, probeer je B. Als dat niet werkt moet je op zoek naar C. Daar komt direct het volgende kenmerk voorbij. <b>Goede leraren werken samen</b>. Samen heb je onvoorstelbaar veel kennis in huis. Vraag je collega's dus ook om advies. Ga op zoek. Binnen én buiten de school.<br />
<br />
Maar vooral: goede leraren zijn geen professionals. Goede leraren zijn <b>amateurs</b>: liefhebbers. We hebben het niet voor niets over ONZE leerlingen. Ze kunnen verschrikkelijk zijn, maar ze zijn wel van ons.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">*Ik gebruik niet voor niks altijd <a href="https://xyofeinstein.wordpress.com/2015/04/06/hoe-maak-ik-een-lezing-deel-1-drie-stappen-inhoud-vorm-en-ritme/" target="_blank">de tips</a> van Pedro als ik zelf een presentatie moet houden.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-81908979455048105342016-11-05T13:22:00.000-07:002016-11-05T13:26:21.102-07:00Beste SjefBeste Sjef,<br />
<br />
Mijn vader heeft een groot deel van zijn leven op een ZMLK school gewerkt. Een school met voornamelijk kinderen met het syndroom van Down. Hij is al een tijdje met pensioen, maar de contacten met de school zijn gebleven. Zo heeft hij (ondertussen bijna 80) al een tijd een 18-jarige stagiair van de desbetreffende school. Samen aardappelen schillen, boodschappen doen, dat soort werk. Afgelopen zomer zijn ze samen het bankje in de tuin aan het beitsen. De stagiair werkt niet erg netjes en mijn vader geeft hem een plastic handschoen, "zodat je niet vies wordt". Gehoorzaam trekt hij de handschoen aan en gaat verder met beitsen. Met zijn onbedekte hand. Beste Sjef, in tegenstelling tot wat je beweert in <a href="https://www.linkedin.com/pulse/sjef-drummen-we-doen-alleen-nog-maar-wat-goed-voor-de-van-de-wiel" target="_blank">dit interview</a>, niet "ieder kind kan naar de universiteit."<br />
<br />
<a name='more'></a>Ik lees wel vaker iets waar ik mijn wenkbrauwen bij optrek, maar na het lezen van dit interview voel ik toch ook de behoefte om te reageren. Waarom? Ik weet het niet zo goed. Misschien omdat ik oprecht boos word van een aantal dingen die je zegt. Ik word trouwens ook heel blij van een aantal dingen die je zegt. Over de omgang met regelgeving, het belang van einddoelen, uitgaan van de interesse van het kind en je visie op talent (daar vinden we elkaar wel, <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2015/01/nieuwsgierigheid-als-basis.html" target="_blank">kijk maar</a>). Verbaasd ben ik over je uitspraak over Pablo Pineda, het "levende bewijs dat iedereen naar de universiteit kan". Hoe kóm je erbij? Je geeft aan het onderwijs te baseren op de laatste wetenschappelijke inzichten, boerenverstand en de collectieve intuïtie van leraren. Ik ben echt benieuwd op basis van welke van de drie je deze uitspraak doet. Pablo is op z'n hoogst anekdotisch bewijs, dat is in ieder geval niet echt wetenschappelijk te noemen.<br />
<br />
Wat me echt steekt, is de manier waarop je het 'reguliere onderwijs' weg zet. Als een doctrine waarin kinderen verworden tot kasplantjes. Lokalen waarin leerlingen continu betekenisloos rijtjes aan het stampen zijn. En sterker nog, als een soort vergif. Hoe bedenk je het? En trouwens, het is...<br />
<br />
a. ...onzin. Je kasplantjes retoriek past naadloos in het rijtje 'schools kill creativity'-achtige uitspraken die over ons uitgestort worden door mensen die niet al te vaak in scholen komen. Ik ken geen enkele school waarin geen aandacht is voor projecten, loopbaanontwikkeling, reflectie, buitenschoolse activiteiten, kunst en cultuur en wat al niet meer. En zeker: in veel scholen is er ruime aandacht voor kennis. Gelukkig maar, want juist kennis is de basis van zaken als nieuwsgierigheid en creativiteit.<br />
<br />
b. ...onnodig. Je hebt een goed en inspirerend verhaal waarom jij/jullie/Agora de dingen doen zoals ze gedaan worden. Dat lijkt me genoeg. Geen enkele reden om daarboven op nog al je collega's die werkzaam zijn in het reguliere onderwijs (wat je daar ook mee bedoelt, zie punt a.) weg te zetten als mensen die kinderen vergiftigen.<br />
<br />
Zo. Dat ben ik even kwijt.<br />
<br />
Hartelijke groet,<br />
<br />
MartijnAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-51486638164314218602016-10-17T14:48:00.000-07:002016-10-17T14:55:38.560-07:00Starters<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Over onderwijs kun je eindeloos lang praten. Wat goed onderwijs is. Wat het doel van onderwijs is. Wat de rol van de leraar is en hoe waardevol de relatie tussen leraar en leerling. Meer of minder toetsen. Kennis of vaardigheden. Leraar of coach. Als je begint, kun je wel even doorgaan... Maar hoe vaak gaat het eigenlijk over onderwijs op school? Hoe vaak wordt er echt gesproken over het hoe en waarom van ons handelen? In de personeelskamers die ik ken: nauwelijks. In de vergaderingen die ik ken: nauwelijks. Dat zou ik graag anders doen en daarom vroeg ik op twitter om 'filmpjes als gespreks- / discussiestarter'. Dat heb ik geweten. Met alle opgestuurde suggesties ben ik nog wel een paar vakanties zoet. Hier alvast een kleine selectie van al het moois dat ik opgestuurd kreeg. Dank allemaal voor de bijdrages!</div>
</div>
<br />
<a name='more'></a><br />
Persoonlijke favoriet. Ramsey Musallam vertelt over de drie belangrijkste regels die hij gebruikt bij het ontwerpen van zijn lessen. Regel nr. 1: nieuwsgierigheid voorop.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/YsYHqfk0X2A/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/YsYHqfk0X2A?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
Het blijkt dat Karin Donkers al eens <a href="http://www.kardonsch.nl/welke-you-tube-film-of-video-moet-elke-schoolleiderbestuurder-po-hebben-gezien/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=twitter&utm_source=socialnetwork" target="_blank">een soortgelijke vraag</a> heeft gesteld (welke film moet elke schoolleider gezien hebben?). Dat leverde deze verzameling op, waar ik Benjamin Zander uit geselecteerd heb. "My job is to awaken possibilities in other people."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/qTKEBygQic0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/qTKEBygQic0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Via <a href="http://ronaldheidanus.nl/inspiratie/" target="_blank">Ronald Heidanus </a>dit filmpje over Jeffrey Wright. Een natuurkundeleraar die gedreven is om zijn leerlingen deze ene vraag te laten stellen: 'HOW?' En de grootste kracht op aarde volgens deze natuurkundige? Liefde...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/9bSu_Snlbsw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/9bSu_Snlbsw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Verschillende mensen tipten mij de Ted talk van Rita Pierson. En terecht. Wat een inspirerende, grappige, liefdevolle vrouw. Ze benadrukt het belang van de relatie tussen leraar en leerling: "kinderen leren niet van iemand die ze niet aardig vinden." Oh ja, en het belang van een smiley op een dramatisch gemaakt proefwerk...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/SFnMTHhKdkw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/SFnMTHhKdkw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Een kort filmpje van Marcel van Herpen. In anderhalve minuut maakt hij duidelijk dat de bril die je opzet als je naar een kind kijkt, behoorlijk bepalend kan zijn. Ga je uit van tekortkomingen of van mogelijkheden?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/u2iGxlu-FnI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/u2iGxlu-FnI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
In 2015 ging 'Most likely to succeed' in premiere. De documentaire gaat over High Tech High, een school waar het onderwijs wordt ingericht met vakoverstijgende projecten. Er is ook een site met fragmenten uit de film die je kunt gebruiken als - jawel - gespreksstarter. Compleet met vragen die je erbij kunt stellen. Deze gaat over 'leren'.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="266" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/178969877" webkitallowfullscreen="" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Carol Dweck is bekend vanwege haar theorie over de 'growth- en fixed mindset'. Twee ideeën uit die theorie spreken mij bijzonder aan. Als eerste het effect dat de <a href="https://www.youtube.com/watch?v=NWv1VdDeoRY" target="_blank">wijze van complimenten geven</a> heeft op het gedrag van een kind. Als tweede de kracht van het woordje 'nog'. Hoe vaak hoor je leerlingen niet verzuchten: "ik kan dit niet". Als leraar hoef je maar één woord toe te voegen... Genoeg filmpjes met Carol Dweck daarover. Deze is leuker:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/XLeUvZvuvAs/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/XLeUvZvuvAs?feature=player_embedded" width="320"></iframe><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Wat voor gesprek dit filmpje toe zal leiden, weet ik eigenlijk niet. Maar mooi vind ik het wel. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/BUYhBaNB0MU/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/BUYhBaNB0MU?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Voor als je wat meer tijd hebt:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://www.2doc.nl/documentaires/collecties/themas/maatschappij/onderwijs.html" target="_blank">Alle onderwijsdocumentaires van NPO op één pagina.</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://vimeo.com/hetkindorg" target="_blank">Registraties van onderwijsavonden van NIVOZ.</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Sites die allemaal allang deden wat ik bedacht:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://www.videobijdeles.nl/onderwijs/">http://www.videobijdeles.nl/onderwijs/</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://mensenmaatschappij.yurls.net/nl/page/767874#topboxes">http://mensenmaatschappij.yurls.net/</a></div>
<a href="http://filmpjesinjepresentatie.blogspot.nl/">http://filmpjesinjepresentatie.blogspot.nl</a><br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-9459056363137402342016-09-30T11:54:00.001-07:002016-09-30T12:05:19.816-07:00Moet-werkjes<div class="tr_bq">
Dit jaar ben ik begonnen met een nieuwe baan. Teamleider bij Het Stedelijk Lyceum in Enschede, locatie De Stedelijke Mavo. Een kleine school. Dat is fijn, maar maakt ook kwetsbaar. Twee collega's die allebei een week ziek zijn, dat betekent direct een flinke belasting voor de rest. In combinatie met de altijd drukke start van het jaar, twee ouderavonden en wat al niet meer: de (werk)druk is direct voelbaar voor collega's. </div>
<br />
Ergens deze week breng ik mijn zoontje Pelle (5) naar bed. Mijn gedachten nog een beetje bij de gesprekken en puzzels op het werk. Na het omkleden, tandenpoetsen, voorlezen ligt hij lekker onder de dekens. We kletsen dan vaak nog even over de dag. "Begin jij maar papa."<br />
<a name='more'></a><br />
Ik denk even na. Eerder vertelde ik wat ik allemaal met de gymles had gedaan. Volleyballen. Tikkertje. Rennen. Wat vertel ik nu in vredesnaam? Dat ik een stuk heb geschreven voor de inspectie? Over gesprekken met collega's? Wat kan hij zich voorstellen bij wat ik doe? Ik ga ook niet iets verzinnen:<br />
<br />
<blockquote>
"Ik weet het niet zo goed... ik had niet zo'n leuke dag op het werk. Sommige collega's zijn niet zo blij." </blockquote>
<blockquote>
<i>"Maar ze moeten toch gewoon blij zijn dat ze werk hebben?"</i> </blockquote>
<blockquote>
"Ja kerel, dat zijn ze ook wel. Maar ze vinden wel dat ze het te druk hebben."</blockquote>
<blockquote>
<i>"Oh. Maar, als ze het vandaag niet af krijgen, dan maken ze het morgen toch af?"</i></blockquote>
<blockquote>
"Dat is een goed idee! Die tip zal ik ze doorgeven."</blockquote>
<blockquote>
<i>"En anders geef je ze gewoon een moet-werkje. Heb je stiften op school?"</i></blockquote>
<blockquote>
"Ja." </blockquote>
<blockquote>
<i>"Grijze?"</i> </blockquote>
<blockquote>
<i>"</i>Ook wel."</blockquote>
<blockquote>
<i>"Dan kun je ze bijvoorbeeld een muis laten tekenen. En als ze dat te moeilijk vinden, mogen ze zelf wat verzinnen."</i></blockquote>
<blockquote>
"Pelle?" </blockquote>
<blockquote>
<i>"Ja?"</i> </blockquote>
<blockquote>
"Ik hou van je."</blockquote>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-22693031274952272016-09-19T12:02:00.001-07:002016-09-19T12:02:21.069-07:00Prachtig filmpje over nieuwsgierigheidDe klad zit in het bloggen... het zal een beetje met mijn nieuwe baan te maken hebben dat ik er niet aan toe kom. De bedoeling is uiteraard wel om te blijven bloggen (anders durf ik me ook niet op het edubloggersdiner te vertonen). Dus bij deze, om er weer een beetje in te komen, dit prachtig gemaakte filmpje van de Universiteit van Twente. Over het belang van nieuwsgierigheid, vragen stellen en innovatie. Onlosmakelijk verbonden natuurlijk!<br />
<br />
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/181594624" webkitallowfullscreen="" width="640"></iframe>
<a href="https://vimeo.com/181594624">Curiosity - University of Twente</a> from <a href="https://vimeo.com/utwente">University of Twente</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-23333859914073480982016-05-19T06:13:00.001-07:002016-05-19T06:13:54.959-07:00Beoordelen bij LO - enquête deel 2Beoordelen bij Lichamelijke Opvoeding houdt me nogal bezig. Vanuit een pedagogisch perspectief (zie bijv. <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2015/11/het-prachtige-risico-van.html" target="_blank">mijn blog over het prachtige risico van bewegingsonderwijs</a>), maar ook vanuit een meer onderwijskundig perspectief: past de manier van beoordelen wel bij <i>wat </i>we willen beoordelen? Omdat ik nieuwsgierig was hoe collega's hiermee omgaan, heb ik een enquête uitgezet. In het eerste deel daarvan (resultaten heb i<span style="font-family: inherit;">k <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2016/05/beoordelen-bij-lo-enquete-deel-1.html" target="_blank">hier</a> uitgebreid beschreven) heb ik gevraagd naar het <i>waarom, wat, wie </i>en <i>vorm </i>van beoordelen. Wat in dat deel vooral opviel <span style="background-color: white; color: #222222;">is dat docenten lichamelijke opvoeding het belangrijk vinden om - bij de beoordeling! - naar meer te kijken dan het trucje alleen, er wordt gelet op inzet, houding, sportiviteit, het uitvoeren van rollen en wat al niet meer. Wat daarna opvalt is dat het toch vooral de docent is die de beoordeling doet, ondanks dat er blijkbaar heel veel beoordeeld moet worden. De weergave van beoordelingen is uiteindelijk vrij klassiek, het leeuwendeel van de docenten vangt de prestaties, progressie, houding, inzet (etcetera) in een cijfer. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #222222;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #222222;">In dit blog probeer ik<span style="font-family: inherit;"> </span></span><span style="background-color: white; color: #222222;">e</span><span style="background-color: white; color: #222222;">en goede samenvatting te geven van de antwoorden op de 'praktijkvragen' uit het tweede deel van de enquête. Hoe ga je bij het beoordelen om met zwakke bewegers of juist excellente bewegers? Hoe beoordeel je zoiets als de duurloop?</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: inherit;"><b></b></span><br />
<span style="color: #222222;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">Ik denk dat docenten LO over het algemeen meesters zijn in differentiëren. We moeten ook wel, leerlingen zijn niet in klassen ingedeeld op basis van beweegniveau, een enkele sportklas daargelaten. We differentiëren o.a. in instructie (niet iedereen dezelfde tips/aandacht), in situatie (rollen vanaf een schuin vlak óf een plat vlak), in uitdaging (jij mag vangen bij volleybal, maar die ander speelt in 1x door) of in iets als regels (de leerling met een roze lintje heeft beschermd balbezit). Maar wordt er ook gedifferentieerd in de beoordeling? Ik heb daarom gevraagd naar de beoordelingspraktijken rondom zwakke en excellente bewegers. Bij de analyse van de antwoorden ben ik inductief te werk gegaan, ik heb alles doorgelezen en daarbij gekeken welke categorieën ik kon ontdekken. Dat heeft de volgende categorieën opgeleverd:</span></span></span><br />
<ul>
<li><span style="color: #222222; font-family: inherit;">Geen differentiatie in beoordeling </span><span style="color: #222222; font-family: inherit;">(alle leerlingen langs dezelfde lat)</span></li>
<li><span style="color: #222222; font-family: inherit;">Differentiatie in beoordeling A (andere zaken dan vaardigheid worden belangrijker gemaakt)</span></li>
<li><span style="color: #222222; font-family: inherit;">Differentiatie in beoordeling B (andere vaardigheden dan bewegingsvaardigheid worden belangrijker gemaakt)</span></li>
<li><span style="color: #222222; font-family: inherit;">Differentiatie in beoordeling C (beoordeling op basis van individuele uitdaging / leerdoel)</span></li>
<li><span style="color: #222222; font-family: inherit;">Differentiatie in wel/niet beoordelen</span></li>
</ul>
Het onderscheid tussen de categorieën in differentiatie is soms wat diffuus. Er zijn docenten die totaalcijfers geven, een zwakke beweger krijgt dan één cijfer voor een onderdeel waar zowel het niveau van bewegen en de inzet in gevat is. Andere docenten geven een apart cijfer voor het bewegen én een cijfer voor de inzet. Dit vind ik twee verschillende categorieën omdat bij de <em>totaalcijfers</em> het aandeel 'bewegen' en 'inzet' in het cijfer individueel kan verschillen (differentiatie!) en bij de<em> aparte cijfers</em> alle leerlingen langs dezelfde beweeg- en inzetlat worden gelegd (geen differentiatie!).<br />
<br />
<span style="color: #222222;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #222222;"><b>"Hoe ga je om met het beoordelen van (hele) zwakke bewegers?"</b></span></span><br />
Er zijn 14 docenten die in de beoordeling niet differentiëren. Er wordt daarbij wel aangegeven dat de "beoordelingen zo gemaakt zijn dat elke leerling een voldoende kan halen" of dat "Leerlingen minder goede beweegcijfers kunnen compenseren door een inzetcijfer". Er zijn 9 docenten die beoordelen op basis van individuele leerdoelen. Uitspraken die hierop wijzen zijn "Niveau van bewegen telt niet mee. Dus op basis van inzet en presteren naar eigen niveau wordt een kind beoordeeld" en "Groei en inzet zijn belangrijk. Waar start je, weten we samen een stap verder te komen, grenzen te verleggen". Een iets kleiner deel (8 docenten) kiest voor een differentiatie in de beoordeling waarbij leerlingen een lage bewegingsvaardigheid kunnen compenseren met zaken als inzet en houding. Uitspraken die hierop wijzen zijn bijvoorbeeld "Als ze progressie boeken en de inzet goed is compenseert dit" en "Focus op gedrag en inzet in de les". De andere categorieën komen incidenteel voor. Er is 1 docent die aangeeft zwakke bewegers soms een andere rol te geven ("een medeleerling laten coachen") en er is ook 1 docent die er voor kiest om soms niet te beoordelen.<br />
<br />
<strong>"En wat doe je met leerlingen die al lang kunnen wat de rest nog moet leren?"</strong><br />
Er is 1 docent die voor deze leerlingen niet differentieert: "Normering is daarop ingericht/onderdelen zijn breed genoeg". Verder wordt er vooral gedifferentieerd op andere vaardigheden (7 docenten), op een individuele uitdaging (13) óf een combinatie tussen beiden (13). Uitspraken die wijzen op een combinatie zijn bijvoorbeeld "Moeilijkere beweging aanbieden en andere helpen bij de uitvoering" en "Allereerst uitdagen door situatie aan te passen. Vervolgens stimuleren om andere rol aan te nemen; help anderen zodat zij groeien".<br />
<br />
<strong>"Hoe beoordeel je zoiets als de duurloop?"</strong><br />
Deze vraag heb ik als een soort 'controlevraag' in de enquête opgenomen. Stroken de uitspraken van de docenten over beoordelen met hoe ze dat uiteindelijk in de praktijk brengen? Eerlijk is eerlijk, zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten: ik wil zelf ook van alles, maar betrap mezelf er dan toch weer op dat ik álle leerlingen op het 2-pasritme bij ringzwaaien sta te beoordelen. Als antwoorden heb ik voor twee niet-gedifferentieerde vormen van beoordelen (afstand en snelheid) gekozen en twee gedifferentieerde vormen. Bij <em>manier van lopen </em>gaat het bijvoorbeeld om een constant tempo kunnen lopen zonder tussendoor te hoeven wandelen. Of je dan in 12 minuten 1500 of 3000 meter loopt maakt niet uit, zowel zwakke als goede bewegers zouden met deze manier van beoordelen goed moeten kunnen scoren. Bij <em>verschil tussen nul- en eindmeting </em>wordt er beoordeeld op individuele progressie. Met deze vorm is het voor de zeer getrainde lopers misschien nog wel lastiger een goede beoordeling te scoren dan de ongetrainde lopers.<br />
<br />
Bij 9 docenten wordt de duurloop beoordeeld op afstand of snelheid. Ook 9 docenten combineren het beoordelen op afstand en/of snelheid met extra aandachtspunten. Zij kiezen ervoor om ook te beoordelen op <em>manier van lopen</em> en/of <em>het verschil tussen nul- en eindmeting. </em>10 docenten laten afstand en snelheid los en kijken alleen naar deze laatste twee aspecten. 1 docent beoordeelt op basis van een individueel doel, 1 docent schrijft een mededeling over inzet en doorzettingsvermogen op het woordrapport (alleen als het bijdraagt aan het geheel wordt het behaalde resultaat vermeld), voor 3 docenten was deze vraag niet van toepassing. <br />
<strong></strong><br />
<strong>Discussie / conclusie</strong><br />
Ik twijfel behoorlijk aan mijn vraagstelling. Was bij de vraag over de sterke bewegers het helder genoeg dat de vraag over de beoordeling van sterke bewegers gaat? De docenten die een sterke beweger de rol van coach geven, beoordelen die deze leerling ook op de uitvoering van die rol? Of wordt deze leerling toch beoordeeld op zijn niveau van bewegen? Ook de vraag over de beoordeling bij de duurloop is achteraf wellicht niet goed gesteld. Had ik die ook niet beter als een open vraag kunnen stellen? Aan de andere kant, met de optie 'overig' konden mijn opties aangevuld worden. <br />
Maar net als bij deel 1 van de enquête, ik pretendeer niet wetenschappelijk sluitend te zijn, de resultaten geven wel een idee.<br />
<br />
Docenten Lichamelijke Opvoeding differentiëren er in de les op los, zoveel is duidelijk. Met betrekking tot het differentiëren in de beoordeling liggen de accenten voor de zwakke bewegers (inzet, houding) wel beduidend anders dan die voor de excellente bewegers (extra uitdaging, andere taken). Daarbij moet wel opgemerkt worden dat het niet duidelijk is of het vervullen van andere taken voor de excellente bewegers vervolgens ook beoordeeld wordt. Wat betreft het differentiëren in beoordeling zijn er grofweg vier groepen docenten. <br />
<br />
a. Een groep die niet differentieert in de beoordeling. Leerlingen worden volgens dezelfde norm beoordeeld, of dit nu een beweegnorm of iets als een inzetnorm is. <br />
<br />
b. Een groep die differentieert in wat er wordt meegenomen in de beoordeling. Deze docenten laten het per leerling verschillen in welke mate zaken als inzet, houding, het vervullen van taken, ... worden meegenomen. <br />
<br />
c. Een groep die differentieert met de leerling als uitgangspunt. Leerlingen worden beoordeeld op basis van individuele leerdoelen en/of progressie. <br />
<br />
d. De vierde groep komt vooral naar voren uit de antwoorden op de 'controlevraag'. Deze groep combineert het beoordelen volgens een vaste norm met vormen van gedifferentieerd beoordelen. <br />
<br />
Op basis hiervan vraag ik me af hoe het komt dat er zulke grote verschillen zijn in de beoordelingspraktijk van docenten LO? Zouden we hiervoor bij de opleidingen moeten aankloppen? Ik kan me van mijn eigen ALO wel de visie op leren bewegen herinneren (spelend leren spelen), maar niet een overwogen, onderbouwde (pedagogische) benadering van beoordelen. Hoe is dat nu? Een andere vraag zou kunnen zijn of het erg is dat er verschillen zijn? Er zijn vast meerdere wegen die naar Rome leiden, en daarnaast: de resultaten van deze enquête zijn een nogal platte weergave van de werkelijkheid. Ik denk niet dat er zoveel mis is met het geven van cijfers, als het voor de leerlingen maar heel helder is hoe dat cijfer tot stand is gekomen. <br />
<br />
Wat deze enquête in ieder geval opgeleverd heeft: een (nog) klein groepje die rondom het thema van beoordelen (in relatie tot motivatie) bij LO best zou willen samenwerken. De vorm waarin we dat gaan doen is nog open, wellicht - in navolging van wiskunde en Duits - richten we een facebookgroep op. Maar ideeën, én aanmeldingen, zijn welkom!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-16480888894098944642016-05-07T13:19:00.000-07:002016-05-19T06:14:08.517-07:00Beoordelen bij LO - enquête deel 1Beoordelen. Ik vind het maar lastig. Omdat het subjectief is bijvoorbeeld. Hoe we ons best ook doen, met <a href="http://downloads.slo.nl/Repository/lo2-toetsvoorbeelden-van-praktische-opdrachten.pdf" target="_blank">niveaubeschrijvingen</a> bijvoorbeeld, er blijft nogal wat te interpreteren. Dat is in sommige gevallen prima op te lossen, vooral bij meetbare onderdelen. Je kunt namelijk heel objectief een gelopen tijd, een gesprongen hoogte of geworpen afstand meten. Maar is die tijd, hoogte of afstand niet meer een resultaat van aanleg dan van wat er in de les geleerd is? Ik vind beoordelen ook complex. We willen leerlingen een eerlijk beeld geven van wat ze kunnen, maar ook of ze zijn vooruitgegaan, of ze zich hebben ingezet, of ze sportief waren, of ze anderen hebben geholpen, of ze altijd op tijd in de les waren, of ze enzovoort. In hoeverre is een cijfer dan nog een handige representatie? Maar, als belangrijkste, ik vind dat beoordelen regelmatig het leren, het plezier, het DOEL van bewegingsonderwijs in de weg staat. Bijvoorbeeld op dat moment dat ik een meisje (heel angstig bij het kastspringen, na vier lessen toch een wendsprongetje) omstandig sta uit te leggen hoe trots ze moet zijn op haar 6. Dat alles bij elkaar, was ik wel benieuwd hoe collega's dat aanpakken! Met dank aan de vele retweets van mijn oproep via twitter is mijn enquête hierover uiteindelijk 33 keer ingevuld. De enquête bestaat uit grofweg twee delen. In het eerste deel heb ik gevraagd naar het wat, wie, waarom van beoordelen en in het tweede deel heb ik gevraagd naar concrete voorbeelden. In dit blog een weergave en interpretatie van de resultaten van het eerste deel.<br />
<a name='more'></a><b><br /></b>
<b>Respondenten</b><br />
De enquête is door 33 mensen ingevuld. Het merendeel werkt op het vmbo (19), maar dat wordt door een aantal gecombineerd met het havo en vwo (8), het havo (1) en het mbo (1). De rest van het onderwijs lijkt ook vertegenwoordigd met leraren uit alleen het havo en vwo (6), het speciaal onderwijs (1), het praktijkonderwijs (2), het mbo (1) en het po (4). Uit onderstaande afbeelding blijkt dat alle academies vertegenwoordigd zijn. Eindhoven springt er uit, maar dat zal misschien te maken hebben met de retweets door verschillende Fontys accounts! Het nadeel van het verspreiden via Twitter en Facebook blijkt wellicht uit de vertegenwoordiging van de verschillende leeftijdsgroepen (of eigenlijk ervaringsgroepen). Het merendeel (19) is tot 10 jaar actief als docent LO, 13 docenten geven al tussen de 10 en 20 jaar LO. Gelukkig heeft er ook iemand gereageerd die al langer dan 20 jaar in het onderwijs zit (held!).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcch8Bybctt-UJvpLYZPaXWOA-eLSkfN3mfrf-8Zpy1KWKtfGPyPt_Kaz4U0PNo6Kx7_mmhCjccjueI7m4ZIp_HtoT0kAiBFnUhv0du_ZNbBG98ypJKmJreU_rnceUxSYT2Ho8QQRvuG0/s1600/Schermafbeelding+2016-04-29+om+21.21.55.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcch8Bybctt-UJvpLYZPaXWOA-eLSkfN3mfrf-8Zpy1KWKtfGPyPt_Kaz4U0PNo6Kx7_mmhCjccjueI7m4ZIp_HtoT0kAiBFnUhv0du_ZNbBG98ypJKmJreU_rnceUxSYT2Ho8QQRvuG0/s320/Schermafbeelding+2016-04-29+om+21.21.55.png" width="307" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<b>"Hebben jullie gezamenlijke afspraken over de beoordeling?"</b><br />
Dit vind ik een interessante vraag in verband met de subjectiviteit van beoordelen bij ons vak. Kan ik er bij mezelf al niet vanuit gaan dat ik een leerling twee keer hetzelfde cijfer zou geven voor dezelfde prestatie, als ik er een andere docent naar laat kijken is de kans helemaal groot dat het iets anders wordt...<br />
<br />
Het merendeel van de docenten (16) beoordeelt met behulp van vaste criteria. Een deel daarvan (6) combineert dat met afspraken over de situatie waarin getoetst wordt. De overige docenten hebben zich aardig verdeeld over de andere opties: 6 docenten geven aan afspraken te hebben over de toetssituatie, 3 docenten passen de beoordeling aan aan het niveau van de klas, bij 5 docenten hangt het heel erg van de docent af wat en hoe er getoetst wordt.<br />
<br />
<b>"Wat zijn in jouw les de functies van beoordelen?"</b><br />
Deze vraag heb ik gesteld vanwege mijn gevoel dat beoordelen niet altijd per definitie gunstig is voor het leren en de ontwikkeling van leerlingen. Dat is niet alleen een gevoel van mij trouwens, dat stelt ook bijvoorbeeld Dominique Sluijsmans in haar artikel over duurzaam beoordelen (2008). Uit datzelfde artikel haal ik de indeling voor de antwoorden op deze vraag. Sluijsmans onderscheidt naast <i>summatief beoordelen </i>(functie: certificering en selectie) en <i>formatief beoordelen </i>(zinvolle informatie over prestaties om zo het leerpad verder vorm te kunnen geven) een derde functie. De functie van <i>duurzaam beoordelen </i>is het helpen vaardigheden te ontwikkelen waar een leerling nog het hele leven plezier van kan hebben (bijv. doelen stellen, zelfassessment). Om dat te versterken stelt Sluijsmans een <i>ipsatief beoordelingsmodel </i>voor, waarbij de prestaties van een leerling worden vergeleken met de eigen prestaties in de tijd en het uitgangspunt zijn voor nieuwe doelen.<br />
<br />
Ik wilde de antwoorden indelen in summatief, formatief en ipsatief. Bij het bekijken van de antwoorden viel het al snel op dat een groot gedeelte niet in te delen was. Als het antwoord "feedback geven" is, ligt het nogal aan de manier waarop en waarom die feedback gegeven wordt wat de <i>functie </i>is. Datzelfde geldt voor een antwoord als "geven van een niveauindicatie". Wordt die indicatie gegeven als een cijfer voor een eindproduct of wordt deze gebruikt om een persoonlijk leerdoel te stellen? De functie van de niveauindicatie blijft onduidelijk. Andere reacties (3) die ik niet kan plaatsen hebben te maken met het gebruik van cijfers om leerlingen te motiveren: "Inzet bevorderen" bijvoorbeeld.<br />
<br />
De vraag is door 30 respondenten beantwoord. Daarvan zijn 6 antwoorden in te delen als <i>summatief</i> beoordelen. Dit zijn antwoorden als "Eindproduct", "rapportcijfer produceren", "het geven van een niveauindicatie en daarmee een cijfer voor het rapport". Er is 1 antwoord <i>formatief</i>: "Formatief" (dat was makkelijk!). Er zijn ook 6 antwoorden in te delen als <i>ipsatief</i>. Dit zijn "Leerlingen bewust betrekken bij het proces om je leerdoel te halen" en "het vaststellen van de progressie van de individuele leerling".<br />
<br />
<b>"Wat wordt er beoordeeld?"</b><br />
Dit vind ik een erg interessante vraag. Anders dan bij bijvoorbeeld wiskunde, worden er bij lichamelijke opvoeding zaken als inzet en werkhouding regelmatig meegenomen in de beoordeling (eigen ervaring). Dat maakt de beoordeling een stuk complexer. En subjectiever.<br />
<br />
Op deze vraag konden meerdere antwoorden aangevinkt worden. Zoals in onderstaande grafiek te zien is, heeft het merendeel dat ook gedaan. Slechts 2 docenten beoordelen alleen op niveau van bewegen, de overige docenten (27) combineren dat met andere factoren óf laten het niveau van bewegen zelfs helemaal buiten de beoordeling (4). De factoren 'niveau van bewegen' en 'houding' komt het vaakst samen voor (25), gevolgd door de combinatie 'niveau van bewegen' en 'inzet' (23). Als 'overig' werden bijvoorbeeld <i>21st century skills </i>en <i>omgang met docent en medeleerlingen </i>genoemd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIsmXbkQDe88QfFcpQfgI943RZb-E3msnswoudZvIUQDXxCRwbXXZCVkRL9CksmuiTqF6KGWTNOguCZqPBBGdrE8MHQOL4PUL0gQCTkbVtYAzH-zZuL6cf8GkHpq05RWiIMOU42Nn8NsA/s1600/Schermafbeelding+2016-05-03+om+23.54.47.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="148" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIsmXbkQDe88QfFcpQfgI943RZb-E3msnswoudZvIUQDXxCRwbXXZCVkRL9CksmuiTqF6KGWTNOguCZqPBBGdrE8MHQOL4PUL0gQCTkbVtYAzH-zZuL6cf8GkHpq05RWiIMOU42Nn8NsA/s400/Schermafbeelding+2016-05-03+om+23.54.47.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<b>"Wie beoordeelt er?"</b><br />
Deze vraag komt voort uit een aanname van mijzelf. Op de meeste scholen zal lichamelijke opvoeding gewoon met een cijfer op het rapport staan. Regelmatig tellen die cijfers mee in de determinatie (die vraag had ik eigenlijk ook nog willen stellen). Voor de docent een reden om de beoordeling zoveel mogelijk in eigen hand te houden. Gebeurt dat ook?<br />
<br />
In onderstaande grafiek is te zien dat de docent duidelijk de grootste rol heeft bij de beoordeling.<br />
In 18 gevallen is de docent de enige die beoordeelt. In de overige gevallen doet de docent dat samen met de leerling (4), met de leerling én medeleerling (6) of alleen samen met de medeleerling (3). Er is 1 docent die aangeeft zelf niet te beoordelen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi70ZO5MOE0pft87_5WT-kvm8RIFxt2EWVq_7a4eWlzuvlvnnSfSQXad8sntnH9Tlpn_aSjP8nX-8vD2KzUHVijIMsliy3_I05Ebt6NH6XejKKndjJRKEWxLncdJxNaz4yGylhm78CoZM4/s1600/Schermafbeelding+2016-05-04+om+13.44.23.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="121" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi70ZO5MOE0pft87_5WT-kvm8RIFxt2EWVq_7a4eWlzuvlvnnSfSQXad8sntnH9Tlpn_aSjP8nX-8vD2KzUHVijIMsliy3_I05Ebt6NH6XejKKndjJRKEWxLncdJxNaz4yGylhm78CoZM4/s400/Schermafbeelding+2016-05-04+om+13.44.23.png" width="400" /></a></div>
<br />
<b>"Een beoordeling bestaat uit..."</b><br />
Bij de vraag over het <i>wat </i>van de beoordeling valt uit de antwoorden af te leiden dat er veel beoordeeld wordt. Ik vind het zelf ondoenlijk om dat allemaal in één cijfer te vangen, maar hoe doen collega's dat?<br />
<br />
Er zijn 19 docenten die de beoordeling weergeven in een cijfer. 6 docenten geven cijfers én (iets als) een O, V of G. 4 docenten laten het bij een O, V of G. 3 beoordelingen worden weergegeven middels een kruisjesrapport i.c.m. een geschreven deel, een niveauindicatie en een evaluatie van het persoonlijke doel. Er is 1 docent die geen oordeel geeft.<br />
<br />
<b>Discussie / conclusie</b><br />
Met 33 respondenten kreeg ik eigenlijk meer dan ik in eerste instantie verwacht had. Het is natuurlijk bij lange na niet genoeg om een representatieve weergave te krijgen van de beoordelingspraktijk bij lichamelijke opvoeding, maar het geeft wel een idee. Het was wel mooi geweest als er veel meer antwoorden waren geweest, om bijvoorbeeld naar verschillen tussen de academies, leeftijdsgroepen of type onderwijs te kijken.<br />
<br />
De antwoorden op de (m.i. de interessantste) vraag over de <i>functie van beoordelen </i>zijn eigenlijk onbruikbaar, omdat de vraag kennelijk niet goed is gesteld. Hier had ik waarschijnlijk beter een gesloten vraag van kunnen maken met een beschrijving van de verschillende functies. Wat vooral opvalt bij het <i>wat </i>van beoordelen is dat docenten lichamelijke opvoeding het inderdaad belangrijk vinden om naar meer te kijken dan het trucje alleen. Wat daarna opvalt is dat het toch vooral de docent is die de beoordeling doet, ondanks dat er blijkbaar heel veel beoordeeld moet worden. Beoordelingen zijn uiteindelijk vrij klassiek, het leeuwendeel van de docenten vangt de prestaties, progressie, houding, inzet (etcetera) in een cijfer. Dat is heel begrijpelijk (want alles zelf doen kost tijd!), maar daar zit wat mij betreft een verbeterpunt in de beoordeling. Dominique Sluijsmans tipte mij via twitter het boekje 'Vijfen en Zessen' van Adriaan de Groot, met een foto van de volgende passage:<br />
<blockquote class="tr_bq">
De cijferschaal heeft maar één dimensie. Heeft men, behalve de waardering voor geleverde prestaties, waarvoor een cijfer meestal in de eerste plaats wordt gebruikt, nog andere dingen aan de leerling of zijn/haar ouders mee te delen, dan zijn daar andere uitdrukkingsmiddelen voor. Vroeger waren sommige van die uitdrukkingsmiddelen ook in cijfervorm gestandaardiseerd: cijfers voor vlijt en gedrag. Maar er bestaat ook nu nog een heel goed uitdrukkingsmiddel voor wat men bovendien nog wil meedelen: de gewone Nederlandse taal (de Groot, 1966, p. 24).</blockquote>
Prikkelend op z'n minst, ook nu nog! Maar dan... Hoe krijg je het wel voor elkaar om alles wat je de aandacht en het beoordelen waard vindt, met het juiste <i>uitdrukkingsmiddel </i>weer te geven? Een woordrapport? Ik geef het je te doen (al is het te doen, op het Leon van Gelder in Groningen schreven alle docenten voor alle leerlingen iets op het woordrapport). Nu even terug naar het <i>duurzaam beoordelen </i>zoals Sluijsmans dat beschreef, daar gaat het om vaardigheden waar een leerling de rest van het leven wat aan heeft. Vaardigheden als <i>doelen stellen </i>en <i>zelfassessment. </i>Toch doen we als docent wat dat betreft nog steeds het meeste werk. Zit daar 'em de kneep?<br />
<br />
Hier laat ik het voorlopig even bij! Ik kan nog wel een tijd doorschrijven, maar dan ga ik voorbij aan het primaire doel: de resultaten van de enquête weergeven. In een volgend blog probeer ik een goede samenvatting te geven van de antwoorden op de 'praktijkvragen'. Hoe ga bij het beoordelen om met zwakke bewegers of juist excellente bewegers? Hoe beoordeel je zoiets als de duurloop?<br />
<br />
Verder beloof ik iets te schrijven over de plannen voor mijn eigen praktijk én het onderzoek dat ik daarin ga doen.<br />
<br />
In de opmerkingen bij de enquête werd duidelijk dat er ook het nodige gemist werd aan vragen. De antwoorden op één van de mooiste zou ik graag terugzien in de comments bij dit blog. Dus: Waar ben je tevreden over en zou je anderen aanbevelen? Hoe ben je tot die vorm van beoordelen gekomen?<br />
<br />
<br />
Bronnen:<br />
de Groot, A. D. (1966). <i>Vijven en zessen. </i>Groningen: Wolters.<br />
<br />
Massink, M., van Mossel, G., Swinkels, E, & Witsiers, D. (2013). <i>LO2 toetsvoorbeelden van praktische opdrachten. </i>SLO. Verkregen van http://downloads.slo.nl/Repository/lo2-toetsvoorbeelden-van-praktische-opdrachten.pdf<br />
<br />
Sluijsmans, D. (2008). <i>Betrokken bij beoordelen. </i>Intreerede. Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, 6 juni 2008.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-29728586205820050712016-04-18T23:23:00.000-07:002016-04-18T23:23:23.046-07:00VervormingEr wordt nogal gediscussieerd over #onderwijs2032. En niet alleen gediscussieerd, de ene na de andere draagvlakmeting (<a href="https://twitter.com/kdenheijer/status/709378465129177088" target="_blank">hier</a>), enquete (<a href="https://twitter.com/FransvHaandel/status/721386974234415105" target="_blank">hier</a> en <a href="https://twitter.com/BoksComm/status/720265588887678976" target="_blank">hier</a>) en petitie (<a href="https://petities.nl/petitions/voor-een-beter-curriculum-tegen-onderwijs2032?locale=nl" target="_blank">hier</a>) zien het levenslicht. Het wachten is een beetje op een referendum. Anyway, met discussie an sich is niks mis. Maar met deze discussie? Dat er een hoop onduidelijkheid bestaat is iets wat Onderwijs2032 zich mag aanrekenen. Hoe komen ze precies bij het idee dat er voldoende draagvlak? Wat is de wetenschappelijke onderbouwing van het rapport? Maar wat verder opvalt is dat er in de discussie zelf lang niet altijd de moeite wordt genomen om zelf voor duidelijkheid te zorgen. Mooiste slash treurigste voorbeeld: persoonsvorming.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6DhDhoO0u1M4cklmAMNWwK9zG9SGMEgmdG9XA5bsTUopp_PBRN85GLDM6cAQ_k8qVMBDlkHdk9-ovAdsbY4IMzst0rdLYi0NYVaWnaJCh9WUs-5THE6nGvcKdXmAF8APzv_h_cX_jDxk/s1600/5727fd771d4bb6e2c7ad47760480662a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6DhDhoO0u1M4cklmAMNWwK9zG9SGMEgmdG9XA5bsTUopp_PBRN85GLDM6cAQ_k8qVMBDlkHdk9-ovAdsbY4IMzst0rdLYi0NYVaWnaJCh9WUs-5THE6nGvcKdXmAF8APzv_h_cX_jDxk/s200/5727fd771d4bb6e2c7ad47760480662a.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<a name='more'></a>In het advies van Onderwijs2032 (<a href="http://onsonderwijs2032.nl/advies/" target="_blank">hier</a>) wordt gepleit voor meer aandacht voor het 'merkbare'. In combinatie met de aandacht voor het begrip 'persoonsvorming' bleek dit een flinke trigger te zijn. Een greep uit de reacties:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: white; color: #222222;"><i>Nog akeliger is de dwang die optreedt als de aandacht binnen het onderwijs verlegd wordt van leerprestaties naar de sociale ontwikkeling van het kind. Het Platform adviseert om niet alleen ‘meetbare kwaliteiten’ (zeg: de hoofdsteden in Europa, de tafel van 7) te toetsen, maar ook ‘merkbare’ persoonlijkheidsontwikkeling van de kinderen. Zo ontstaat een ‘rijke waardering’ van de vorming van een persoonlijkheid. Nog meer beoordelingen erbij dus in het leerling-volgdossier. Jakkes, wat een klefheid. </i>(Ritsema, 2016).</span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Scholen in totalitaire landen vormen personen. Het is hier Noord-Korea niet. </i>(van Haperen, 2016). </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; font-style: italic;">Is het beoordelen van leerlingen op hun ‘persoonlijkheid’ nu een probleem, in ‘2032’ is het </span><span style="border: 0px; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;">beleid</span><span style="background-color: white; font-style: italic;">.</span><i> (...) ...</i><span style="background-color: white; font-style: italic;">ziet de commissie Schnabel voor het onderwijs van de toekomst wel degelijk een eugenetische taak weggelegd? Zodat het straks ook </span><span style="border: 0px; font-style: italic; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;">formeel </span><span style="background-color: white;"><i>‘fout’ is om, laten we zeggen, een dorpse persoonlijkheid te hebben in plaats van een kosmopolitische? Om eenzelvig en beschouwend te zijn, ik noem maar iets, in plaats van sociaal en ondernemend? </i>(Kuitenbrouwer, 2016).</span></span></blockquote>
De voorgaande quotes komen alledrie uit wat uitgebreidere reacties op het advies. Alledrie de stukken waren op Twitter aanleiding voor een hoop bijval. Persoonsvorming, wat denken ze wel niet?!<br />
<br />
Maar ik vraag me telkens het volgende af: waar staat in het advies van Onderwijs2032 dat persoonsvorming genormeerd en beoordeeld moet worden? Waar is die vaste norm waar steeds over wordt gesproken? Laten we het rapport er even bijpakken, het is niet lastig: persoonsvorming heeft z'n eigen hoofdstukje.<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div class="page" title="Page 14">
<div class="section">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-style: italic;">De school draagt bij aan de vorming van zelfstandige volwassenen die maatschappelijk
verantwoord kunnen en willen handelen, zowel op de arbeidsmarkt als in de
samenleving. Het Platform beschouwt de school van de toekomst – in het verlengde
van wat kinderen en jongeren thuis en buiten school leren – als een belangrijke
vormende omgeving en oefenplaats. De school draagt bij aan de identiteitsontwikkeling
van leerlingen en helpt hen na te denken over hun persoonlijke drijfveren en ambities.
</span><span style="font-style: italic;">Ze reflecteren op wat ze van waarde vinden en hoe ze daar met anderen gestalte aan
</span><i>kunnen geven. Leerlingen denken na over vragen als ‘Wie ben ik?’, ‘Wie wil ik worden?’,
‘Wat vind ik belangrijk?’ en ‘Hoe wil ik omgaan met anderen?’ Ook ontwikkelen ze begrip
voor opvattingen en keuzes van anderen. Onderwijs dat bijdraagt aan persoonsvorming
motiveert en vormt leerlingen in brede zin. Ze leren niet alleen met hun hoofd, maar
ook met hun hart en handen. Dat vraagt om een rijk onderwijsaanbod met ruim
aandacht voor de ontwikkeling van hun talenten. Het gaat daarbij ook om hun
lichamelijke ontwikkeling en hun creatieve ontwikkeling. </i>(p. 26, Platform onderwijs2032, 2016)</span></div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
De school draagt bij aan de vorming van zelfstandige volwassenen. Het lijkt me dat de discussie daar niet overgaat. Wat we doen heeft invloed op de leerlingen. Dat wordt hier benadrukt in de woordkeuzes: school 'draagt bij'. Hoe er vervolgens geschreven wordt over de rol van scholen daarin is richtinggevend, maar weinig sturend. Nadenken over persoonlijke drijfveren en ambities? Prima! Ontwikkelen van begrip voor opvattingen en keuzes van anderen? Graag! Wat hier absoluut niet staat: je moet worden zoals wij willen dat je wordt. Niks vaste norm. Niks Noord-Koreaanse kindjes. Niks foute dorpse persoonlijkheid.<br />
<br />
Wel gek, hoezo gaat het in een stukje over persoonsvorming opeens over identiteitsontwikkeling? Is dat hetzelfde? Gert Biesta stelt <a href="http://tldrify.com/gh1" target="_blank">hier</a> van niet. En hoe zeker is het dat onderwijs dat bijdraagt aan persoonsvorming motiveert? Draagt ál het onderwijs niet bij aan persoonsvorming? De leraar die zijn leerling leert dat zijn mening er niet toe doet. Persoonsvorming: ik denk het wel. Motiverend: ik denk het niet.<br />
<br />
Het beoordelen dan? Misschien valt er meer te vinden in het stuk in het advies over 'het merkbare'.<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div class="page" title="Page 29">
<div class="section">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="font-family: inherit;"><i>Sommige leeropbrengsten zijn alleen 'merkbaar’ in plaats van meetbaar. Daarbij gaat
het bijvoorbeeld om de verantwoordelijkheid die leerlingen hebben genomen, de
betrokkenheid die ze hebben getoond, het zelfvertrouwen dat ze hebben ontwikkeld
en ervaringen die ze hebben opgedaan (ook buiten de school). Dergelijke merkbare in
plaats van meetbare kwaliteiten moeten op een andere manier worden gewaardeerd.
Het Platform ziet het als een opdracht aan de scholen om te bepalen hoe ze de
</i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i>ontwikkeling van leerlingen in kaart brengen. Scholen verzamelen gegevens, kennen
daar waarde aan toe en betrekken leerlingen, docenten en ouders in dat proces.<br />
Zo ontstaat een rijke waardering van een leerling, waarin het niet alleen gaat om zijn
cijfers, maar ook om de vorming van zijn persoonlijkheid. </i>(p. 56, Platform Onderwijs2032, 2016).</span></div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
In dit citaat valt denk ik de grond van veel kritiek rondom persoonsvorming te vinden: "Scholen verzamelen gegevens en kennen daar waarde aan toe". Ik moet toegeven dat ik ook een soort rubric 'zelfvertrouwen' voor me zie. Maar wacht. Er staat ook dat die waardering op een andere manier moet dan bij het 'meetbare' én dat het aan de scholen is hoe dit ingevuld wordt. Niks staatsdidactiek. Hier is toch een prima scheiding tussen <i>wat </i>en <i>hoe </i>te vinden? Het is verder niet meer dan logisch dat als je jezelf bewust bent van de bijdrage van onderwijs aan persoonsvorming - en dat ook een taak is van het onderwijs - dat je wilt weten hoe je dat doet. Dat veel mensen dat koppelen aan Cijfers!, Beoordelen!, Afrekenen! ligt wellicht meer aan het denken van veel mensen dan aan wat hier echt staat. En trouwens: doen veel scholen dit niet al? Magister staat bij ons vol met logboekitems over leerlingen m.b.t. het omgaan met afspraken, verantwoordelijkheid, doorzettingsvermogen en wat niet al. Verzamelen van gegevens? Check. Beoordelen? Kom eens luisteren bij een rapportvergadering.<br />
<br />
Het lijkt mij een bijzonder goede ontwikkeling dat scholen nadenken én verantwoorden hoe ze zich a) bewust zijn van hun (ver dragende!) invloed, b) hoe daar mee omgegaan wordt en c) wat dát doet met leerlingen. Lukt het ons als school om onze leerlingen op weg te brengen richting volwassenheid? Om verantwoordelijkheid voor keuzes mee te geven? Lukt het leerlingen om te handelen met oog voor hun omgeving? Complexe vragen, zeker. En daarom des te meer de moeite waard.<br />
<br />
<br />
Bronnen:<br />
Kuitenbrouwer, J. (2016). <i>Heeft het onderwijs een eugenetische taak? </i>Nrc.nl. Verkregen van http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/04/16/heeft-het-onderwijs-een-eugenetische-taak-1611928<br />
<br />
Platform Onderwijs2032 (2016). <i>Ons onderwijs2032. Eindadvies. </i>Verkregen van http://onsonderwijs2032.nl/wp-content/uploads/2016/01/Ons-Onderwijs2032-Eindadvies-januari-2016.pdf<br />
<br />
Ritsema, B. (2016). <i>Op school moet je leren, niet googelen. </i>Vrij Nederland. Verkregen van https://www.vn.nl/op-school-moet-leren-googlen/<br />
<br />
Van Haperen, T. (2016). <i>Noord-Korea aan de Noordzee. </i>Het Onderwijsblad. Verkregen van http://tonvanhaperen.com/index.php?option=com_content&view=article&id=375:noord-korea-aan-de-noordzee&catid=36:actueel&Itemid=1Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-23606035650138905292016-04-16T10:01:00.001-07:002016-04-16T10:07:58.355-07:00Apps in de gymzaal: Video CatchIn de lessen sport & bewegen gebruik ik regelmatig videofeedback. De leerling wordt gefilmd en kan zichzelf vervolgens terugzien zodat ik mijn feedback kan koppelen aan wat de leerling zichzelf ziet doen. <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2015/10/apps-in-de-gymzaal-hudl-technique.html" target="_blank">Hudl Technique</a> is een voorbeeld van een app die ik daarvoor gebruik. Dit soort apps gebruik je echter vooral bij geplande gebeurtenissen: leerling X gaat een koprol maken, dat film je en vervolgens kijk je dat rustig terug. Op die manier werken spelsituaties alleen niet, je kunt niet van tevoren voorspellen wanneer juist dát gaat gebeuren wat je graag terug wilt zien. Voor deze situaties kun je goed de app <a href="https://itunes.apple.com/nl/app/video-catch/id972039004?mt=8" target="_blank">Video Catch</a> gebruiken.<br />
<a name='more'></a><br />
De iPad zet je zo in de gymzaal neer dat je een spelsituatie kunt filmen. Aan het videoscherm van Video Catch kun je naar wens knoppen toevoegen. Deze knoppen geef je een handige naam, passend bij je lesdoel. Stel dat je bezig bent geweest met de lay-up, geef je een knop de naam 'Lay up' mee.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKX9ogpTZoyP7Up2MgZvwRvpQB0P6AHHyxZsKpNuBwETPfa25wqhLwvp7567GX6x1SeZestQe3ynmaOsiYZxEn8kKUM_r-aVz_mgESuzSn11_yk-BiYtmU7WSY0b9SMeaboFyCYjCqsMM/s1600/IMG_1101.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKX9ogpTZoyP7Up2MgZvwRvpQB0P6AHHyxZsKpNuBwETPfa25wqhLwvp7567GX6x1SeZestQe3ynmaOsiYZxEn8kKUM_r-aVz_mgESuzSn11_yk-BiYtmU7WSY0b9SMeaboFyCYjCqsMM/s400/IMG_1101.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Als je vervolgens tijdens het opnemen deze knop aanraakt (op het moment dat er een lay-up wordt gemaakt) bewaart het programma een stukje film. De lengte van dat stukje film kun je zelf bepalen door de 'lead in' (tijd voordat je op de knop drukte) en de 'lead out' (tijd nadat je op de knop drukte) in te stellen. Bij de lay-up is het bijvoorbeeld wel interessant om te zien wat er daarvoor gebeurt, maar minder interessant wat daarna gebeurt. Als je de 'lead in' op 3 seconden instelt en de 'lead out' op 1, wordt er een stukje film van 4 seconden bewaard.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Elke keer dat je tijdens het spel op die knop drukt, wordt er een stukje film bewaard in dezelfde map. Als je stopt met opnemen en je gaat naar de opgenomen filmpjes, ziet dat er ongeveer uit zoals in de afbeelding hieronder. Mijn collega Mark en ik hebben de iPad op ons potje tafeltennis gericht, een knop met de naam 'Rally' gemaakt (lead in: 10 sec; lead out: 0 sec) en na elke mooie rally snel die knop aangeraakt. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiglbFz7d0hfr2IJS5WYeQEqKr0-qCc1FihNLBYOFQ240EBF0y10JcbMfNkDf5OAhs6kRC_V1G2Ke2FB1fY_ipSl94sNkynSMS03-vYp22JLRNmMxAkJ51JpcP0d-5Ocr9JZVaqoqOmJ3Y/s1600/IMG_1100.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiglbFz7d0hfr2IJS5WYeQEqKr0-qCc1FihNLBYOFQ240EBF0y10JcbMfNkDf5OAhs6kRC_V1G2Ke2FB1fY_ipSl94sNkynSMS03-vYp22JLRNmMxAkJ51JpcP0d-5Ocr9JZVaqoqOmJ3Y/s400/IMG_1100.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Aan het eind van het potje selecteren we 'play all' en genieten dan nog eens rustig van alle mooie rally's die achter elkaar af worden gespeeld.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Je kunt meerdere (tot vier) knoppen toevoegen. Als het doel is om bij basketbal alleen te schieten als je geen verdediger bij je hebt, kun je een knop maken met 'JA' en 'NEE' bijvoorbeeld. Ik ben zelf wat huiverig om met een groep mislukte acties terug te kijken, maar met een hele veilige groep zal dat prima kunnen. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Toepassingen:</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<ul>
<li>Ideaal bij spelsituaties. Je hoeft niet de hele les op te nemen, maar filmt op een simpele manier alleen de momenten die er toe doen.</li>
<li>Belangrijke (leer)momenten kun je met de klas nog eens terug kijken. Wat ging er goed? Wat kan er beter? Wat gaan we dus de volgende les oefenen?</li>
<li>Je hoeft natuurlijk niet zelf de knoppen te bedienen. Je kan een geblesseerde leerling een hele specifieke kijkopdracht meegeven: elke keer als je [het lesdoel] terugziet druk je op de knop!</li>
<li>Als je de beschikking hebt over meerdere iPads kun je leerlingen ook 1 op 1 laten coachen. Leerling A speelt, Leerling B filmt, daarna samen de opgenomen filmpjes bekijken!</li>
<li>Letterlijk zichtbaar maken of je leerdoel gehaald is of niet. </li>
<li>Samen genieten van alle gelukte acties!</li>
</ul>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Nadelen:</b></div>
<div>
<ul>
<li>Je kunt een beperkte tijd de opname met het spel mee laten lopen. Pas als je stopt met opnemen wordt de hele opname verwijderd, dat betekent dat het geheugen van je iPad tijdens het opnemen rap vol loopt. </li>
<li>De camera van de iPad pakt maar een klein gedeelte van de zaal. Je zult een speciale (groothoek)lens moeten aanschaffen om het bereik te vergroten.</li>
</ul>
<div>
Als altijd ben ik benieuwd of jullie meer toepassingen zien. Laat ze achter in de comments of via twitter: @martijnsytsma.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Bonus: </b></div>
<div>
Een lesje in nederigheid. (Zoals ik ze van deze collega regelmatig krijg overigens)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dy8DvLii-tdEhKM0I6CaL-ZW3LmxOLSk6OPs8iAaqnY2N0cAcnXGHrjROmVE0OrUIXsepJcM4DHw4VsWYOpdg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-37886538942962906932016-04-12T03:08:00.002-07:002016-04-13T01:09:21.526-07:00Pitchen voor het LOFondsGisteren stelde ik op twitter deze vraag:<br />
<blockquote class="twitter-tweet" data-lang="nl">
<div dir="ltr" lang="nl">
Wat herinneren jullie je van je gymlessen op school? Positief en/of negatief?</div>
— Martijn Sytsma (@MartijnSytsma) <a href="https://twitter.com/MartijnSytsma/status/719595475985440768">11 april 2016</a></blockquote>
<script async="" charset="utf-8" src="//platform.twitter.com/widgets.js"></script>Nu heb ik niet een enorme schare volgers die altijd op alles reageren, maar dit maakte toch wel wat los. De reacties liepen enorm uiteen. Mensen die met afgrijzen terugdenken aan "dingen met ringen en kasten", maar ook iemand die juist in deze lessen zelfvertrouwen opdeed. Uit de reacties vallen ook lessen te trekken, en die sterken mij in mijn overtuiging om het anders te doen. <br />
<a name='more'></a><br />
Uit de reacties maak ik onder andere het volgende op:<br />
<br />
* Je doet er toe als leraar. De aandacht die je geeft, of die je niet geeft. Je enthousiasme! Het wordt onthouden.<br />
<br />
* Leren gaat niet alleen maar door te doen. Van een coopertest (met een minimale afstand voor een voldoende) leren kinderen geen hardlopen.<br />
<br />
* Bied veel verschillende sporten aan! Laat kinderen ontdekken wat ze nog niet kennen! <br />
<br />
* Niet alle kinderen kunnen een identiek trucje op hetzelfde moment, op dezelfde manier, in dezelfde situatie. Wel alle kinderen vinden het leuk om vaardiger te worden.<br />
<br />
* Pedagogiek is een ondergeschoven kindje (geweest). Vooral de gevolgen van onpedagogisch handelen dragen ver. Voor mij een scherpe waarschuwing om in de gaten te houden dat alles wat we doen óf juist niet doen onze leerlingen iets kan leren. <br />
<br />
* De kleedkamers regelmatig luchten is een goed idee.<br />
<br />
Om iedereen gerust te stellen, deze lessen zijn voor mij niet nieuw. Het sterkt me wel in een traject dat ik onlangs ben ingegaan: de aanvraag voor een subsidie uit het Lerarenontwikkelfonds (<a href="https://www.onderwijscooperatie.nl/lerarenontwikkelfonds/" target="_blank">link</a>). Morgen pitch ik mijn aanvraag tijdens een zogeheten lerarenlab in Utrecht. In 2 minuten moet ik iets vertellen over mezelf en het wat, hoe en waarom van het idee. Dit lijkt me een mooi moment om die pitch alvast met jullie te delen. (En ik ben nu uiteraard ook benieuwd naar de reacties!)<br />
<br />
Intro<br />
Stel je een koprol voor. Of eigenlijk twee koprollen, uitgevoerd door twee verschillende leerlingen. De uitvoering verschilt nogal en dus ook het daaraan gekoppelde cijfer… Maar zegt dit cijfer ook iets over het leren? Leerling 1 turnt en maakte al een perfecte koprol voordat ze bij ons op school kwam. Leerling 2 heeft een onhandig lijf en een hoop negatieve gymzaalervaringen opgedaan voordat ze bij ons op school kwam, maar heeft keihard geoefend en gaat nu in het tweede jaar over de kop. Doen we het leren niet tekort met een cijfer? Laten we dat leren juist zichtbaar maken!
<br />
<br />
Wie<br />
Ik ben Martijn Sytsma, ik ben leraar sport & bewegen op het AOC Oost in Almelo. En wat ik wil is het leren van leerlingen zichtbaar maken.<br />
<br />
Wat
<br />
Samen met de ‘praktische’ secties (sport&bewegen, kunst&cultuur, groene praktijkvakken, techniek)van het AOC Oost in Almelo willen we onderwijs ontwikkelen waarin we niet alleen het product waarderen, maar ook expliciete aandacht geven aan het proces en de individuele ontwikkeling van leerlingen. Als hulpmiddel willen we hiervoor een digitaal portfolio inzetten, waarmee leerlingen hun leren - ook over meerdere jaren - letterlijk zichtbaar kunnen maken. Bijvoorbeeld op beeld, in niveaubeschrijvingen, in feedback en door middel van reflectie.
<br />
<br />
Hoe
<br />
De subsidie willen we gebruiken om tijd mee te kopen voor de betrokken leraren van de verschillende secties. Die tijd gebruiken we om in de vorm van een soort actieonderzoek te werk te gaan. We denken samen na over waarom, wat, wie en hoe, gaan er in de secties mee aan de slag, evalueren wat we gedaan hebben en verbeteren op basis van die evaluatie.<br />
<br />
Waarom<br />
Dit willen we allereerst vanuit een pedagogische perspectief. Wat leer je een leerling - die hard heeft gewerkt, plezier heeft gehad en vooruit is gegaan - als je een onvoldoende geeft voor iets als een koprol? De kans is zeer <span style="font-family: inherit;">reëel dat deze leerling leert dat er voor hem of haar geen plek is in de sport. Dat moet anders kunnen. Het werken met een portfolio geeft de kans om het werken met vaste normen los te laten en de leerling veel vaker te vergelijken met zichzelf.
</span><br />
<span style="font-family: inherit;"></span><br />
<span style="font-family: inherit;">
Dit willen we als tweede vanuit een onderwijskundig perspectief. </span><span style="font-family: inherit;">Ons initiatief geeft leerlingen en leraren zicht op het beginniveau, inzet, motivatie en manier van werken, gekoppeld aan een eindproduct. Dat geeft handvatten voor feedback (wat heb je gedaan?), feedup (waar wil/moet je naartoe?) en feedforward (hoe kom je daar?). Zo verschuift de aandacht naar het leerproces in plaats van het 'kale cijfer'. Door dit over langere tijd (de schoolloopbaan) te doen, wordt groei zichtbaar gemaakt: motiverend voor de leerling, maar zeker ook voor de leraar.</span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"> Docent-onafhankelijk kunnen leerlingen hun eigen ontwikkeling maken, waarbij je de kennis en vaardigheden van alle vakken en alle jaren mee kan nemen en op voort kan bouwen.</span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"> Als laatste is 'vaardiger worden' niet het enige doel van ons onderwijs. Het gaat er ook om te leren 'hoe het hoort' en om je plaats in de wereld te vinden. Een portfolio is een mooie plek om vragen daarover te laten terugkomen. 'Wat is jouw motivatie om te sporten?' 'Wat vind je mooi aan kunst?' 'Wat gaat er op stage heel anders dan op school?'</span><br />
<br />
Dus daarom: leren zichtbaar maken in de praktijk!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-30374077292780804332016-03-25T12:26:00.003-07:002016-03-25T12:26:38.501-07:00PLG aflevering 3In onze professionele leergemeenschap was deze week Erno Mijland (@ernomijland) op visite. Op ons verzoek maakte hij een vertaalslag van de inzichten vanuit 'brein en leren' (<a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2016/02/plg-aflevering-2.html" target="_blank">zie vorige keer</a>) naar wat dat kan betekenen voor de inrichting van je onderwijs. Over twee zijden van de zelfde medaille, gamification en het SAMR model.<br />
<br />
<a name='more'></a>De presentatie van Erno laat beide kanten van de mediamedaille zien. Media kan ons 'opslokken', eist onze aandacht op en zorgt voor afleiding. Het continu reageren op wat anderen jou sturen, zorgt ervoor dat jezelf niet meer in de regie bent. Dat is iets wat je goed met leerlingen kunt bespreken: hoe krijg je die regie terug? Erno vertelt over een geinig experiment dat hij met leerlingen doet om de verleiding bespreekbaar te maken. Hij geeft leerlingen voor de les een Oreo en vertelt ze dat ze er aan het eind van de les nog één krijgen, maar alleen als ze de eerste nog niet opgegeten hebben (<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Stanford_marshmallow_experiment" target="_blank">het klopt als dat bekend voor komt</a>). De gedachten van leerlingen zijn vaak de hele les bij het koekje... het kost regelmatig moeite om de beloning (lekker!) uit te stellen. De parallel met een smartphone onder handbereik is goed te trekken. "Zou ik een berichtje/appje/snapchat/like/whatever hebben? Even kijken of iemand mijn statusupdate leuk vindt!"<br />
<br />
Die keerzijde blijft regelmatig terugkomen in onze vragen. In hoeverre laat je verantwoordelijkheid bij leerlingen? Leer je ze verantwoord omgaan met hun smartphone / laptop als je zaken gaat verbieden? Het is duidelijk dat - zoals Erno het verwoordt - de intrede van moderne media in de school leraren met een extra pedagogische opdracht heeft opgezadeld.<br />
<br />
Er is gelukkig ook een zonnige zijde. De mogelijkheden van media komen langs (contact, sociaal, snelheid, ontspanning, spanning, humor, identiteit, handig, nieuwsgierigheid) en Erno gebruikt het concept van gamification om de kansen van media voor het onderwijs concreet te maken. Aan de hand van principes waar gamification gebruik van maakt, proberen we er zelf achter te komen waar we dit kunnen gebruiken in onze eigen lessen. We komen er lang niet altijd goed uit. Een paar voorbeelden:<br />
<br />
Fun theory -><br />
Hoe maak je iets als 'automatiseren' leuk? Uiteraard komt Kahoot hier om de hoek.<br />
<br />
Houvast -><br />
In games is heel inzichtelijk hoe ver je bent. Apps als Stimmit en Snappet maken hier gebruik van.<br />
<br />
Mastery learning -><br />
In games zit een opbouw. Pas als je level 1 hebt gehaald, kun je door naar level 2, die nét iets moeilijker is. Dit is in onderwijs heel vaak níet zo... als je een onvoldoende haalt voor je SO, moet je ook gewoon het proefwerk maken.<br />
<br />
Beloning -><br />
Hoe verder je komt, hoe groter de wapens zijn die je kunt gebruiken. Of hoe mooier de gadgets zijn die je voor je raceauto kunt kopen. Maar met welke beloningen werk je in het onderwijs? Stickers?<br />
<br />
Zone van naaste ontwikkeling -><br />
Ontwerpers van games zijn goed in het inschatten van de hoeveelheid frustratie die de spelers nog plezierig vinden. Hoe lang en hard moeten spelers werken om iets te halen, te kunnen, verder te komen? Dit heeft uiteraard te maken met het aloude differentiatievraagstuk, hoe zorg je ervoor dat de 28 leerlingen in je klas allemaal in hun zone van naaste ontwikkeling zitten? Erno laat ons digitaal een test invullen waar een niveau (1-4) uitrolt. De volgende stap zou zijn om op basis van dat niveau een vervolgopdracht uit te werken.<br />
<br />
Met betrekking tot gamification, ik weet het niet zo. Bij simpele (excuse me) vaardigheden als rekenen lijken apps superieur aan de leraar. Maar het lijkt ook regelmatig op oude wijn in nieuwe zakken. Wat doet dat digitale testje bijvoorbeeld anders dan een diagnostische toets op papier? En een deel van je curriculum een 'level' noemen in plaats van een leerjaar? Het lijkt me sterk dat leerlingen daar intrappen.<br />
<br />
SAMR<br />
Wat behulpzaam lijkt te zijn bij het bepalen van de impact die technologie kan hebben op de inrichting van ons onderwijs is het SAMR model (figuur 1). De S staat voor <i>subsitution, </i>technologie heeft hierbij dezelfde functie als wat het vervangt. Bij <i>Augmentation </i>(A) versterkt of vult de technologie je didactiek aan. Bij <i>Modification </i>en <i>Redefinition </i>is het door inzet van technologie mogelijk om je leerontwerpen aan te passen of zelfs opdrachten aan te bieden die zonder techniek niet mogelijk waren geweest. Een prima model om te gebruiken bij prematuur enthousiasme over een nieuwe app: wat voegt het daadwerkelijk toe? Is het de moeite waard om in te passen in wat we al doen? Of zelfs alles aan te passen aan die nieuwe mogelijkheid?<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHUSCxGV80NzwB-RwTTfNl5O_SIHGwnr60KWR3ralubwkz95IpY_621Bt6FRCefHtGjuHL_m0vJ1gpVx76a_l2jAGRkF1daMU4a2_Nl4jS_iDkBfl5-Gg1NlFsb12uU6GfOx_ejH5Dum0/s1600/Schermafbeelding+2016-03-25+om+20.23.26.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHUSCxGV80NzwB-RwTTfNl5O_SIHGwnr60KWR3ralubwkz95IpY_621Bt6FRCefHtGjuHL_m0vJ1gpVx76a_l2jAGRkF1daMU4a2_Nl4jS_iDkBfl5-Gg1NlFsb12uU6GfOx_ejH5Dum0/s320/Schermafbeelding+2016-03-25+om+20.23.26.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Figuur 1: SAMR model. Gedownload van <span style="background-color: white; color: #787866; font-family: Verdana, 'trebuchet ms', helvetica, sans-serif; font-size: 10px;"><a href="http://www.maggiehosmcgrane.com/2010/03/samr-model.html">http://www.maggiehosmcgrane.com/2010/03/samr-model.html</a></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Gereedschapskist<br />
Met de aanwezige collega's uit mijn team besluiten we dat het wel handig is een gemeenschappelijke gereedschapskist aan te leggen. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar daar zit ook de valkuil dat het bij uitproberen blijft. Van het een naar het ander zonder het echt goed in te passen in wat je doet. Samen dus een keuze maken voor een aantal programma's en/of apps, daar zelf de baas over worden en goed inzetten in ons onderwijs. Dan hebben we inderdaad niet altijd de nieuwste apps en gebruiken we regelmatig dezelfde... maar het is niet de afwisseling in technologie die leerlingen bij de les houdt!<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-87568826838349485222016-03-14T16:10:00.000-07:002016-04-12T03:10:10.667-07:00Leer- en geheugenstrategieën: chunking<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
Je leerlingen iets leren over de werking van het geheugen en dus iets over leren? Handig als je ze dat niet alleen kan vertellen of laten zien, maar ook kan laten ervaren. Een tijdje terug vond ik <a href="http://teachpsych.org/Resources/Documents/otrp/resources/mccabe14.pdf" target="_blank">een mooie bron</a> met allerlei demonstraties van leer- en geheugenstrategieën in de klas. Ondertussen heb ik toestemming van de auteur en de organisatie die het stuk publiceerde om op mijn blog die (vrij vertaalde) demonstraties te plaatsen. De leerstrategie in dit blog heeft te maken met de werking van het werkgeheugen. De capaciteit hiervan is nogal beperkt (aantal stukjes informatie dat het werkgeheugen tegelijkertijd kan verwerken is ongeveer 7), maar kun je vergroten door c<i>hunking </i>strategieën te gebruiken. <span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Losse stukjes informatie worden hierbij georganiseerd in betekenisvolle groepen (“chunks”), die makkelijker weer uit het geheugen kunnen worden opgehaald. </span>De demonstratie uit dit blog laat door middel van een geheugentest met cijfers zien dat het vrij simpel is om veel meer te kunnen onthouden. <span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
Dit werkt natuurlijk ook met letters. D<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">oor letters te groeperen in woorden of bekende afkortingen onthoudt je in totaal veel meer letters dan wanneer je afzonderlijke letters probeert te onthouden. Halverwege het vertalen van deze demonstratie begon ik me wel wat af te vragen... wanneer precies in onderwijs moet je losse letters of cijfers onthouden? Het werkt waarschijnlijk ook nog wel met woorden. Maak van de woorden die je moet leren een goede zin en je onthoudt de afzonderlijke woorden waarschijnlijk gemakkelijker. Maar verder, wanneer hebben leerlingen iets aan deze techniek? Ik vroeg het via twitter aan Casper Hulshof (@Titchener) die het ook niet precies wist: "is binnen psychologie ook een discussie: laboratorium vs. 'echt'." </span></div>
<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><br /></span></div>
<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Hm. Wat deze test in ieder geval wel goed doet, is de werking van het werkgeheugen laten zien. Dat is interessant voor een les biologie, maar betekent ook echt wel iets voor de manier waarop we leren. En met 'manier waarop' bedoel ik niet of je visueel of auditief leert, maar hoe je tijdens het leren ervoor zorgt dat je werkgeheugen niet overbelast raakt! Telefoon, televisie, vervelende broertjes en zusjes, allemaal kan het er voor zorgen dat je werkgeheugen met van alles bezig is, behalve met wat je wilt leren.</span></div>
<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><br /></span></div>
<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
Het volgende laat zien dat de werking van het werkgeheugen wellicht meer betekent voor de instructie dan voor het leren. Onderzoek naar verschillen in leren tussen hele goede en beginnende schakers wees uit dat hele goede schakers in staat zijn om onvoorstelbaar veel verschillende partijen te onthouden. Dat kunnen ze doordat ze dat niet in losse stukken en zetten doen, maar in betekenisvolle situaties en strategieën (Bransford, Brown & Cocking, 2000). Je kunt echter van beginnende 'leerders' niet verwachten dat ze zelf in staat zijn onderliggende verbanden, patronen en structuren kunnen ontdekken. Daar zal je leerlingen dus bij moeten helpen: hoe kijk je naar de informatie die je hebt? Bransford et al. (2000) noemen dat "learning how to see" (p.36). Maar hoe interessant dat allemaal ook is... hier deel ik eigenlijk alleen maar deze demonstratie.</div>
<div style="font-family: "helvetica"; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-size: small;">De lesbrief <i>chunking. </i></span><br />
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<i><br /></i></div>
<iframe height="480" src="https://drive.google.com/file/d/0BwLqleiSf-8aRHQ1YXZtc1Fjcnc/preview" width="640"></iframe><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-40956022703332790622016-03-08T13:28:00.001-08:002016-03-08T13:35:30.485-08:00Leer- en geheugenstrategieënIk probeer de leerlingen in mijn mentorklas wat mee te geven over leren en het organiseren van leren. We hebben het regelmatig over de 'gouden regels' (<a href="http://liesbethbreek.blogspot.nl/2015/07/waarom-docenten-voortdurend-moeten.html">hier </a>goed uitgelegd): spreid je studiemomenten, test jezelf, wissel af, zorg dat je jezelf kunt concentreren! Uiteraard leg ik ook uit <i>waarom </i>dit goed werkt, maar ja... hoeveel kinderen zitten uiteindelijk toch niet de avond voor een toets wanhopig alles in één keer naar binnen te stampen? Daarom ben ik ook altijd op zoek naar manier om leerlingen te laten <i>ervaren</i> dat het werkt. Zo deed ik <a href="http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2052612-multitasken-is-compleet-inefficient.html">het testje uit Nieuwsuur</a> om leerlingen erachter te laten komen hoe verstandig het is om je smartphone uit te zetten tijdens het leren. Nu vond ik via twitter (hoera voor dat netwerk!) een prachtige bron met demonstraties van allerlei leer- en geheugentechnieken. In dit blog een samenvatting van het artikel en de eerste (door mij vertaalde) demonstratie. Over het <i>spacing effect. </i><br />
<a name='more'></a><br />
De publicatie die ik vond is geschreven door Jennifer McCabe en gepubliceerd door het <i>Office of teaching resources in psychology </i>(<a href="https://t.co/b2oqj5bb4G" target="_blank">hier te vinden</a>).<i> </i>De publicatie is een verzameling demonstraties van leer- en geheugenstrategieën voor in de klas. Alle strategieën die in de publicatie zijn opgenomen zijn bewezen effectief voor het langetermijngeheugen.<br />
<br />
Het aanleren van effectieve leerstrategieën is een belangrijke eerste stap bij het bevorderen van metacognitie (kennis over je eigen leren) bij leerlingen. Een tweede stap is om manieren te vinden daadwerkelijk gedragsverandering te bewerkstelligen. Dit is belangrijk omdat het bevorderen van metacognitie één van de meest effectieve interventies is in onderwijs. En er valt nogal wat te bevorderen. Onderzoek laat zien dat leerlingen over weinig kennis beschikken met betrekking tot het eigen leren, en sterker nog, vaak geloven in het nut van de ineffectieve strategieën die ze gebruiken (bijvoorbeeld herlezen van een tekst, markeren). Dit laat zien dat leerlingen lang niet altijd in staat zijn om zelf de juiste strategieën te kiezen en ze dus hulp goed kunnen gebruiken. Wat onderzoek ook laat zien is dat leerlingen geneigd zijn strategieën te gebruiken die ze eerder als nuttig hebben ervaren. Ergo: het demonstreren van effectieve strategieën in de klas helpt leerlingen bij het maken van de juiste keuzes.<br />
<br />
McCabe beschrijft in dit stuk de relevantie van deze demonstraties voor <i>teachers of psychology</i>, maar naar mijn mening zijn ze voor heel veel leraren relevant. Ze schrijft dat door het gebruik van deze demonstraties a) kennis over hoe het geheugen werkt vergroot wordt en b) leerlingen vaak onervaren zijn in hoe te leren, en deze demonstraties ze daarin meer inzicht geven. Door de strategieën te demonstreren, de voordelen te laten ervaren en er vervolg aan te geven (d.m.v. een klassengesprek of vervolgopdrachten) moedig je leerlingen aan deze strategieën ook daadwerkelijk te gaan gebruiken.<br />
<br />
Dat is niet alleen van belang voor de stof die nu of morgen geleerd moet worden, maar het toerusten van leerlingen met een stevig arsenaal aan leerstrategieën geeft ze iets mee waar ze een leven lang (leren) iets aan hebben. Ook McCabe benadrukt: vertellen is één, een 'aha-moment' laten ervaren is twee.<br />
<br />
<b>Spacing effect</b><br />
Het spacing effect heeft te maken met één van de gouden tips die ik eerder al noemde: het spreiden van je studiemomenten. Door het vaker ophalen van informatie uit je langetermijngeheugen maak je een sterkere 'herinnering'. Deze manier van studeren is daarom (met een gelijke tijdsinvestering) stukken effectiever dan één keer stampen voor een toets (om het daarna weer te vergeten). Deze eerste demonstratie laat leerlingen dit effect ervaren. Ik heb het uitgeprobeerd met klas 5/6 van het Groene Lyceum (mbo 4 niveau). De score liet daar erg duidelijk het spacing effect zien! Hieronder kun je de 'lesbrief' voor deze demonstratie downloaden.<br />
<br />
<iframe height="480" src="https://drive.google.com/file/d/0BwLqleiSf-8adTEwelU2YUZIRWc/preview" width="640"></iframe><br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-34104286379396601122016-03-03T02:22:00.000-08:002016-03-03T02:22:12.764-08:00Apps in de gymzaal: Green Screen by Do Ink<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Afgelopen periode was het weer tijd voor een onderdeel waar veel leerlingen automatisch van gaan zuchten en steunen. Bewegen op muziek! En ik moet eerlijk zijn... zelf vind ik het ook altijd weer spannend. Het is wat eigen vaardigheid betreft zeker niet mijn beste onderdeel. Dus sta ik de week voor de eerste lessen 's avonds met de gordijnen dicht hard te oefenen op <a href="https://www.youtube.com/watch?v=cWAXy-6a-bU">het dansje van dit jaar</a>. Hardop meetellend. Maar uiteindelijk durf ik er toch altijd weer aan te beginnen. De uiteindelijke opdracht voor de leerlingen: maak een videoclip!</div>
<a name='more'></a>Het niveau van leerlingen loopt - helemaal bij dit onderdeel - enorm uiteen. Ik probeer dus altijd verschillende niveaus aan te bieden zodat iedereen uitdaging heeft. De basis is altijd klassikaal. We oefenen samen net zo lang totdat iedereen de basispassen redelijk onder de knie heeft. De opdracht daarna bestaat eigenlijk uit twee delen:<br />
<br />
A. Zorg dat je met je groepje het hele dansje goed onder de knie hebt. Daarbij kun je kiezen uit verschillende niveaus:<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<ol>
<li>je danst met je groepje precies de pasjes zoals we het met de klas geoefend hebben;</li>
<li>op de twee 'tussenstukken' verzin je zelf iets: eigen pasjes, maar je mag ook een acrogymoefening laten zien;</li>
<li>je gebruikt dezelfde muziek, maar ontwerpt er een eigen dans op;</li>
<li>je gebruikt eigen muziek, je ontwerpt je eigen dans.</li>
</ol>
<div>
B. Welk niveau je ook gekozen hebt, maak met je groepje een videoclip van je dans! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Een aantal groepjes kwam goed op gang, maar er waren ook wat groepjes die bleven hangen in "dat stomme dansen...". Tót er eentje aan me vroeg: "maar meneer, mogen we die clip ook opnemen voor een green screen? Dan monteer ik er thuis wel een achtergrondje in."</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Wat. Een. Topidee. Je zag de leerlingen echt opleven. Dit vonden ze wel tof! Ik heb direct twee grote groene doeken besteld (2 doeken, 6x3, 30,-), de les erna konden ze aan de slag. Ik heb nog wat rondgevraagd op Twitter naar tips voor het filmen en dergelijke (Licht!), maar hop, we improviseren deze eerste keer wat en kijken wat er uitkomt. Een tip waar ik zelf wat mee wilde doen was die van Elle Peters:</div>
<blockquote class="twitter-tweet" data-conversation="none" data-lang="nl">
<div dir="ltr" lang="nl">
<a href="https://twitter.com/MartijnSytsma">@MartijnSytsma</a> super! Tip is om de Do Ink app te gebruiken. Kijk op de YURLS van De Onderwijsspecialisten. Pagina greenscreen.</div>
— Elle Peters (@EllePeters) <a href="https://twitter.com/EllePeters/status/697488490808922112">10 februari 2016</a></blockquote>
<b>Werking:</b><br />
De <a href="https://itunes.apple.com/nl/app/green-screen-by-do-ink/id730091131?mt=8">Do Ink app</a> werkt inderdaad boven verwachting. Je maakt in de app een nieuw project aan en krijgt dan dit scherm:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifEURai7mkf_gCHGO2DhenJzEb3lQGJijGEjqZSYAavBYx0lPqgkPztXJ0kUBzsoir4X6zDWtlnP7cr9__PHBHPMBcS_JT2yxZNw-lGfWzP30TvSirtgYJc0lBXqc_i6iGbuGaH1UhtQs/s1600/IMG_0895.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifEURai7mkf_gCHGO2DhenJzEb3lQGJijGEjqZSYAavBYx0lPqgkPztXJ0kUBzsoir4X6zDWtlnP7cr9__PHBHPMBcS_JT2yxZNw-lGfWzP30TvSirtgYJc0lBXqc_i6iGbuGaH1UhtQs/s320/IMG_0895.PNG" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Je kunt werken met drie lagen. Je opname voor het groene scherm, een gewenste achtergrond (je kunt in één laag werken met afwisselende achtergronden) en een 'Do Ink laag' waarin je animaties kan toevoegen. Als eerste voeg je, door op het plusje naast de laag te drukken, de opname voor het groene scherm toe. Met de 'Chroma' optie onderin (hint: waar die grote zwarte pijl naar wijst) kun je selecteren welke kleur je wilt laten vervangen. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7jzALaAe8UehCREdNAejSMQAt0WMUV5ZNrqucUn1j7eiOg4tDYzvANFGhT_hpFWlb8T44RuCNL0VV_TnbrOCrA-xMunbY9irFMrOiL9I5oVLRrjb5bR6s-LPz4TEpJ4pMug-M3DBWyE/s1600/IMG_0899.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7jzALaAe8UehCREdNAejSMQAt0WMUV5ZNrqucUn1j7eiOg4tDYzvANFGhT_hpFWlb8T44RuCNL0VV_TnbrOCrA-xMunbY9irFMrOiL9I5oVLRrjb5bR6s-LPz4TEpJ4pMug-M3DBWyE/s320/IMG_0899.PNG" width="179" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZEL4C3jmCKPDULclSqeJRBtW2ZubbjrPWvdCIk8n8o2r8GD7DFXvj2rNRHul8MEKWpuawEf4nklW5eK9gvPFGb7gzn81MyGkbFTeyQ5MlhRMLjteNaYHlFYS7wC1TgdLxK97CE6NJkzA/s1600/IMG_0897.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZEL4C3jmCKPDULclSqeJRBtW2ZubbjrPWvdCIk8n8o2r8GD7DFXvj2rNRHul8MEKWpuawEf4nklW5eK9gvPFGb7gzn81MyGkbFTeyQ5MlhRMLjteNaYHlFYS7wC1TgdLxK97CE6NJkzA/s320/IMG_0897.PNG" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Vervolgens kun je in het beginscherm je achtergrond toevoegen. Druk op het plusje naast een nieuwe laag, je kan kiezen voor zowel filmpjes als foto's als achtergrond. Dus wil je jouw dansje doen midden op een snelweg met rijdende auto's? Geen probleem! Ik kies hier een iets veiliger optie:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUEMNYJ0-TLvJC8YNcZAoGtlwuJoUeUJ9qHTk5ptbaJYfTQcGbufLbjDr2Pn9HbcpH66wfBn4fonWKK1LS3BbF64Pm3ngBgLVtj13Y4qAU4_4NBOcWvUTWFK_vZPJ6IxzbtUd-uqq_ijI/s1600/IMG_0898.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUEMNYJ0-TLvJC8YNcZAoGtlwuJoUeUJ9qHTk5ptbaJYfTQcGbufLbjDr2Pn9HbcpH66wfBn4fonWKK1LS3BbF64Pm3ngBgLVtj13Y4qAU4_4NBOcWvUTWFK_vZPJ6IxzbtUd-uqq_ijI/s320/IMG_0898.PNG" width="179" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Kiezen voor 'save' en je film wordt geëxporteerd naar je cameraroll!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Nadelen:</b></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
De edit functies zijn in deze app erg beperkt. Als je verschillende filmpjes wilt samenvoegen of in je filmpje wilt knippen? Niet doen in deze app. Voor de clip die ik met behulp van deze app van de hele klas gemaakt heb, heb ik het knip en plakwerk in iMovie gedaan (ook niet echt ideaal trouwens). Dat filmpje heb ik vervolgens als geheel in Do Ink gezet om de achtergrond te wijzigen. Ik vind het zelf hilarisch goed gelukt. Heel klein stukje daaruit (starring de geweldige Myrthe en mijzelf): </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dx8zlm1sXXCSRtVgzGSTi7N6FcnGkSZBBxZ5AMRIFf7qOCTQQr1Sqn4KZzIzpJdVp8M9wsgiCeWMFHeO6mTQQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Samenvattend: een manier om een 'stom' onderdeel toch leuk te maken kan door er elementen aan toe te voegen die wel interessant, uitdagend of wat dan ook zijn. In dit geval werkte de opdracht 'maak een videoclip' niet direct goed, maar was de extra optie 'met behulp van een green screen' goud. De aanschaf van materialen heeft me in totaal (doeken + app) 33,- budget gekost. Niet gek, helemaal niet als je bedenkt wat voor mogelijkheden er allemaal nog meer zijn, ook voor de rest van de school!<br />
<br />
<b>Meer ideeën en tips:</b><br />
- <a href="https://pixabay.com/nl/videos/">Rechtenvrije video's</a>, voor je achtergrond! (via @ernomijland)<br />
- Tips en lesideeën op de <a href="http://deonderwijsspecialisten.yurls.net/nl/page/981777#topboxes">yurls</a> van de onderwijsspecialisten. (via @EllePeters)<br />
- <a href="https://prodas21.wordpress.com/2015/03/22/greenscreen-in-de-klas-voor-groentjes/">Greenscreen in de klas voor groentjes</a> (via @warempel)<br />
- <a href="https://www.youtube.com/watch?v=OH8TWTt51W8&feature=youtu.be">1-click green screen?</a> (via @RPvanBakel)<br />
- <a href="https://www.youtube.com/watch?v=CSQ5t9B91N4&feature=youtu.be">Better green screen tips!</a> (ook via @RPvanBakel)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<script async="" charset="utf-8" src="//platform.twitter.com/widgets.js"></script>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<br /></blockquote>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-54201706629168679782016-02-19T06:06:00.000-08:002016-02-19T06:22:53.170-08:00PLG aflevering 2Sinds het begin dit jaar ben ik onderdeel van de <a href="https://sites.google.com/site/projectplgs/de-15-plgs/stoas-vilentum-e-didactiek-vakdocenten">professionele leergemeenschap e-didactiek</a>, gefaciliteerd door de Stoas Vilentumhogeschool. Helaas kan ik mezelf geen volwaardig lid noemen, ik was tot deze week alleen maar de eerste keer geweest (zie <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2015/09/plg-aflevering-1.html">blog</a> daarover). Op basis van de tussenliggende keren hadden mijn collega's Ria van Dinteren uitgenodigd. Zij is van huis uit onderwijskundige die op basis van breinprincipes advies geeft aan organisaties en in het onderwijs (<a href="http://www.riavandinteren.nl/">www.riavandinteren.nl</a>). In pakweg anderhalf uur vertelde ze ons over de verdiepingen in onze hersenen, de ontwikkeling hiervan en het belang van een positieve benadering. In dit blog een korte samenvatting, vervolgvragen en bedenkingen.<br />
<br />
<a name='more'></a>Brein<br />
Het oudste deel van het brein (evolutionair) is het reptielenbrein. Dit is het deel van het brein dat instinctief reageert, gericht op overleven. Vechten of vluchten? Het deel daaromheen is het limbisch brein of zoogdierenbrein, het emotionele centrum in onze hersenen. De buitenste laag is de neocortex, waar de verbindingen worden gelegd die met leren te maken hebben. Dit deel van het brein zorgt er bijvoorbeeld ook voor dat we kunnen structureren, plannen en actie-reactie kunnen inschatten. Aangezien dit deel van het brein laat uitontwikkeld is, hebben pubers hier nogal eens moeite mee...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzLIC7EXQvydQ052CLDiWc3GuFq3tnUbexFyXMwaeNdbnJqaKOCJCoPCZQlK53uf_u3qgWryXTPsRD40RXzqkkzQEWQfXqx1eFFX_Y33XhDT4S9CntO0uJcOS53kwhd8OhUKPTEubRboA/s1600/3-Breinen-Alsheechtennietvanzelfgaat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzLIC7EXQvydQ052CLDiWc3GuFq3tnUbexFyXMwaeNdbnJqaKOCJCoPCZQlK53uf_u3qgWryXTPsRD40RXzqkkzQEWQfXqx1eFFX_Y33XhDT4S9CntO0uJcOS53kwhd8OhUKPTEubRboA/s200/3-Breinen-Alsheechtennietvanzelfgaat.jpg" width="200" /></a></div>
Verdiepingen<br />
Ria stelde deze drie delen van het brein voor als verdiepingen, die allemaal invloed hebben op het leren. Zo is het voor leren prettig als het reptielenbrein 'in rust' is. Een (gepeste?) leerling die zich niet veilig voelt, zal zich vanwege een actief reptielenbrein (overleven!) niet kunnen focussen op leren. Als het leren gekoppeld wordt aan emoties, door middel van een verhaal of met een persoonlijk belang, maakt dat de verbindingen in de hersenen sterker. Het echte leren vindt plaats op de bovenste verdieping.<br />
<br />
Positiviteit<br />
Bij al dat leren helpt een positieve benadering. Daarvoor haalt Ria de theorie van Carol Dweck aan over de growth en fixed mindset. De kern van het verhaal is dat als je kinderen aanspreekt op eigenschappen (jij moet wel heel slim zijn dat je dit gelukt is!) dat die kinderen vervolgens alles zullen doen om dat beeld in stand te houden. Omdat ze denken dat 'lukken' voorwaarde is voor 'slim', zullen ze juist fouten vermijden en moeilijkere taken uit de weg gaan. Als je kinderen aanspreekt op gedrag in het proces (ik kan aan ... zien dat je je best hebt gedaan!) stimuleer je ze juist om uitdagendere taken op te pakken.<br />
<br />
Vragen<br />
Helaas komen we niet meer toe aan wat dit nou betekent voor het doel van onze PLG: het verbeteren van onze praktijk door middel van de inzet van moderne leermiddelen. We blijven met nogal wat vragen zitten. Want wat is nu beter? Papier of digitaal? Wat doen al die digitale prikkels met de focus? We proberen een vraag te formuleren die als basis voor een volgende gastspreker kan dienen. Ik vind de vraag wat ongelukkig geformuleerd en gooi 'em op twitter, in de hoop op wat reactie. En die is er binnen vijf seconden. Wel fijn dat die reactie komt van iemand die net is genoemd als eventuele volgende gastspreker:<br />
<blockquote class="twitter-tweet" data-cards="hidden" data-partner="tweetdeck">
<div dir="ltr" lang="nl">
<a href="https://twitter.com/MartijnSytsma">@MartijnSytsma</a> eeeuh serieus? Als praktijkonderzoek?</div>
— Amber Walraven (@amberwalraven) <a href="https://twitter.com/amberwalraven/status/699981804401467392">February 17, 2016</a></blockquote>
Nee, niet als praktijkonderzoek. Wel iets waar we als PLG nieuwsgierig naar zijn. Haar reactie geeft me ook de mogelijkheid om mijn eigen ongemak met de vraag te formuleren. Het 'proces van leren in de hersenen' gaan we namelijk niet veranderen, ook niet met digitale middelen. Een leraar kan een leerling niet iets leren. Leren doet de leerling zelf. Ik denk dat de rol van de leraar is dat we de omstandigheden voor een leerling zo vormgeven dat de kans het grootste is dat hij/zij leert wat wij hopen. Onze vraag zal dus meer gaan over hoe moderne leermiddelen ons daarbij kunnen helpen. Maar wat vinden wij dat leren is? Er blijft ons veel onduidelijk. Aangezien Amber uiteindelijk helaas niet kan als volgende gastspreker blijven we op zoek naar iemand die ons kan m<span style="font-family: inherit;">eenemen van ‘wat is leren’, via ‘welke voorwaarden zijn daarvoor’ naar ‘hoe maak je keuzes voor moderne / digitale middelen om je daarbij te ondersteunen’.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Bedenkingen</span><br />
<span style="font-family: inherit;">De volgende dag praat ik erover na met een collega die enorm enthousiast is over al die ontwikkelingen rondom het brein. Ze vraagt: "Wist je dat er een ander deel van het brein oplicht als je van een scherm leest, dan van papier?" Ik vind het ook allemaal wel interessant, maar wat moeten we ermee? Al die scans hebben volgens mij vrij weinig betekenis voor het onderwijs. Sterker nog, er worden wellicht al te makkelijk conclusies getrokken voor het onderwijs, terwijl we maar moeten afwachten of het wel vertaalbaar is. En nogmaals sterker, leraren met een beetje breinkennis blijken op de een of andere manier ook vatbaarder voor breinmythes. Ze geloven bijvoorbeeld sneller dat we maar 10% van ons brein gebruiken of dat er zoiets als leerstijlen bestaan... (Hulshof, 2012). </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Diezelfde avond lees ik op het blog van Alderik Visser een goed g</span><span style="font-family: inherit;">etimed stuk met de veelzeggende titel 'Breinblahblah' (Visser, 2015). Alderik ergert zich flink aan het geklets over 'breinen' in plaats van 'mensen'. Dat reduceert ons leren tot een soort breinbehaviorisme, wat geen recht doet aan de complexe, sociale omgeving waarin leren plaatsvindt. Hij gebruikt Jelle Jolles als voorbeeld. Een man met sympathieke ideeën over onderwijs, op basis van neurowetenschap. Maar dan... wisten we heel veel niet al? Op basis van kennis uit de praktijk en onderwijsonderzoek? </span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="NL">Daar zijn extra argumenten uit de neurobiologie helemaal niet voor nodig, en misschien zelfs schadelijk bij. Hoeveel neuromythen uit de laatste twintig, dertig jaar zijn er niet blijven hangen in het raadgevercircuit? Hoeveel zullen er nog worden ontmaskerd en dus weer moeten worden bestreden? </span><span style="color: #222222;">Omgekeerd zijn de resultaten van het daadwerkelijke hersenonderzoek nog altijd veel te dun, te voorlopig,</span><span style="color: #222222;"> </span><span style="color: #222222;"> </span><span style="color: #222222;">te zeer ook louter biologisch en individualistisch, om</span><span style="color: #222222;"> </span><i style="color: #222222;">sweeping statements</i><span style="color: #222222;"> </span><span style="color: #222222;">over alle mensen en alle kinderen te doen, laat staan over ‘het’ onderwijs. Als de verschillen tussen individuele ‘breinen’ (sic) groter zijn dan die tussen de geaggregeerde groepen die we construeren (jongens / meisjes, bijvoorbeeld), dan is het misschien wel niet zo verstandig om over die groepen Grote Uitspraken te doen. En als het onderwijs dat we die ‘breinen’ (m/v) geven altijd plaatsvindt in unieke situaties, waarin mensen, bedoelingen, zaken, taken en het toeval een rol spelen, lijkt me het doen van prescriptieve statements over ‘het’</span><span style="color: #222222;"> onderwijs op deze empirische basis ietwat overhaast, om niet te zeggen: ontoelaatbaar (Visser, 2015).</span></span></blockquote>
Wat zegt dit alles mij nu?<br />
In mijn dagelijkse praktijk heb ik veel aan theorieën over de werking van de hersenen en het geheugen. Twee theorieën die ik veel 'gebruik' en ook deel met leerlingen zijn bijvoorbeeld het SOI model van Mayer (kijk <a href="https://www2.kuleuven.be/tiki/tiki-index.php?page=het+SOI-model+zelf">hier</a>) en de cognitive load theorie van Sweller (<a href="http://www.instructionaldesign.org/theories/cognitive-load.html">hier</a>). Voor zover ik kan overzien bevestigen de breinprincipes over het algemeen inderdaad wat we al weten. Geduld en bedachtzaam handelen met betrekking tot nieuwe inkijkjes in onze hersenen lijkt me een belangrijk advies. En tot de dag dat er schermen in onze lokalen hangen waarop we kunnen zien of onze leerlingen zich vervelen (<a href="http://www.nu.nl/wetenschap/4215099/hersengolven-verraden-of-leerlingen-zich-vervelen-tijdens-les.html">echt!</a>), is mijn devies: 'oud is niet fout'.<br />
<br />
<br />
Bronnen:<br />
Hulshof, C. (2012). De leugen regeert: Onderzoek naar kennis over de hersenen bij docenten. https://onderzoekonderwijs.net/2012/10/23/de-leugen-regeert/<br />
<br />
Visser, A. (2015). Breinblahblah. http://alderikvisser.blogspot.nl/2016/02/breinblahblah.html<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-10702075392424470482016-01-25T04:07:00.000-08:002016-02-08T10:18:15.128-08:00ParelsAfgelopen week waren op het Groene Lyceum in Almelo portfoliopresentaties of voortgangsgesprekken. We deden het voor de eerste keer en de termen worden nog een beetje door elkaar gebruikt, wellicht bij gebrek aan beter. De kern is dat alle leerlingen, van klas 1 tot 6, zichzelf en hun ontwikkeling presenteren aan hun ouders, coach en een vakleerkracht. Ze vertellen over zichzelf, over wat ze gedaan hebben, waar ze trots op zijn, waar ze veel van geleerd hebben (en wat) en wat ze zelf de komende periode het belangrijkste vinden. Aan de hand daarvan worden dan door de aanwezigen verdiepende of verduidelijkende vragen gesteld. Ik ben zelf mentor/leraar/coach van klas 3 en had in totaal 21 gesprekken van een half uur, verdeeld over 2 dagen. Grotendeels ná de lessen. Geen moment heb ik er ook maar over nagedacht om daar even van te balen. Het was genieten!<br />
<a name='more'></a>De presentaties lopen enorm uiteen. De kortste duurt 3 minuten, de langste zo'n 20 minuten. We zien schetsboeken, powerpoints, een prezi en een moodboard. Er zijn spiekbriefjes, compleet uitgeschreven teksten en er zijn leerlingen die uit hun hoofd vertellen. Maar alle presentaties passen bij hoe de leerling is. De jongen die nooit zoveel zegt, doet dat nu ook niet. Maar wat hij zegt getuigt van zelfinzicht en het vermogen om bijpassende keuzes te maken. Hij is het trotst op het moment dat hij op stage ging bij mensen die hij nog niet kende... Eng! Het meisje dat 20 minuten presenteert, doet dat uit haar hoofd, weet haar kwaliteiten, valkuilen, plannen en dromen aan elkaar te verbinden en wij luisteren ademloos. En inderdaad: dromen! Over eigen bedrijven, over reizen, studeren en werken in het buitenland. Maar hoe dromen en presentaties ook uiteenlopen, alle leerlingen laten zien (in enige mate) zicht te hebben op hun eigen ontwikkeling, hoe die tot stand is gekomen en wat ze nodig hebben.<br />
<blockquote class="tr_bq">
"Ik heb altijd oordopjes in om me beter te kunnen concentreren, maar het is ook een manier om alleen te kunnen zijn." </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
"Ik heb ontdekt wat mijn interesses zijn, maar ook wat mijn normen en waarden zijn. Familie, ergens voor gaan en dus ook de tijd ervoor nemen." </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
"Ik kan goed leiding geven, maar vind het moeilijk om de leiding niet te hebben, dan kan het soms niet om mijn manier...". </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
"Ik ben eigenlijk blij dat dat project toen helemaal mislukt is, ik heb daarvan geleerd dat een goede planning maken echt belangrijk is en dat ik niet zo eigenwijs moet zijn." </blockquote>
We zijn onder de indruk van hoe onze leerlingen in staat zijn hele bewuste keuzes te maken voor wat ze doen.<br />
<blockquote class="tr_bq">
"Ik kies ervoor om het deze presentatie niet over mijn cijfers te hebben, dat zit wel goed. Ik wil juist mijn ontwikkeling laten zien."</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
"Ik doe vrijwilligerswerk omdat me dat helpt bij mijn toekomst. Het bedrijf waar ik dat doe staat heel goed op mijn c.v.!" </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
"Ik heb toen voor een stage bij een veehouder gekozen omdat ik daar nog heel weinig van wist." </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
"Ik kies straks voor Voeding omdat ik een bijdrage wil leveren aan het oplossen van het voedselprobleem in de wereld."</blockquote>
En we staan, samen met de ouders, echt te genieten van de manier waarop de leerlingen hun presentaties doen. Alleen dat al laat vaak een enorme groei zien. Die ene leerling die gepest werd op de basisschool, maar nu zonder vrees over zichzelf staat te praten. De leerling die z'n tekst op papier vergeten is, maar niet in de stress raakt en alles uit zijn hoofd doet. Een jaar geleden was hij volledig dichtgeslagen. De leerling die halverwege de presentatie haar tranen niet meer kan bedwingen omdat én presenteren én over jezelf praten eng is. Even een moment neemt. En door de tranen heen dóór gaat. Een ander die na zijn presentatie aan zijn ouders vraagt of ze iets gehoord hebben wat ze nog niet van hem wisten.<br />
<br />
Als school inderdaad een 'oefenplaats voor de volwassenheid' is, zoals Gert Biesta* het noemt, wat hebben deze leerlingen dan hard geoefend! Man. Wat een parels. Wat een trots. Leerlingen, ouders en leerkrachten!<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">*<a href="http://www.scienceguide.nl/201504/oefenplaats-voor-volwassenheid.aspx" target="_blank">Hier</a> bijvoorbeeld</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
Update (1 feb 2015): dit blog is ook verschenen op <a href="http://hetkind.org/2016/02/01/staan-samen-met-de-ouders-echt-te-genieten-van-de-manier-waarop-de-leerlingen-hun-presentaties-doen/">hetkind.org</a>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-89829354558357909252016-01-16T13:33:00.001-08:002016-01-25T04:08:33.462-08:00Google Forms, formRanger en formMule<div>
Belofte maakt schuld. Ik twitterde blij:</div>
<blockquote class="twitter-tweet" lang="nl">
<div dir="ltr" lang="nl">
Vet. 20:00 inschrijfformulier sportoriëntatie verstuurd, nu al 30 inschrijvingen (van 160 lln). Die hebben er zin in!</div>
— Martijn Sytsma (@MartijnSytsma) <a href="https://twitter.com/MartijnSytsma/status/688077724175433728">15 januari 2016</a></blockquote>
<script async="" charset="utf-8" src="//platform.twitter.com/widgets.js"></script>
<br />
<div>
En uit de reacties bleek dat mensen wel wilden weten hoe ik dat inschrijfformulier had gemaakt. Ok, bij deze.<br />
<a name='more'></a><br />
Context</div>
In de examenklassen bieden we tijdens de lessen sport & bewegen ook sportoriëntatie aan. We willen de leerlingen de mogelijkheid bieden om sporten te kiezen die tijdens de reguliere lessen niet zo snel aan bod komen. Om dat een beetje te kunnen organiseren werken we met de examenklassen in blokuren en is elke klas naast een andere klas in het rooster gezet. Er zijn zo 4 momenten in de week dat er 2 examenklassen tegelijkertijd les hebben. Onze sportoriëntatie duurt 8 weken. Elke 2 weken kiest elke leerling een nieuw onderdeel uit 3 nieuwe mogelijkheden. (Ben je er nog?)<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Inschrijven deden we altijd via inschrijflijsten die in de gang hingen. Per twee weken gaven leerlingen dan aan wat hun 1e en 2e keus was. Dat leverde vaak gezeur op: doorgekraste namen bijvoorbeeld. Stapels papier te verwerken voor ons. Maar ook: hele vrienden en vriendinnengroepen die zichzelf allemaal voor hetzelfde opgaven, zonder te bedenken of ze dat onderdeel wel tof vonden. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dat moest sneller, simpeler en eerlijker kunnen!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Daarvoor heb ik een formulier van Willem Karssenbergh (@trendmatcher) als basis genomen. Hij legt <a href="http://www.trendmatcher.nl/2014/10/formranger-als-addon-beschikbaar-voor.html#more" target="_blank">hier</a> perfect uit hoe je met behulp van de add-on FormRanger een Google formulier maakt met maximum inschrijvingen. Ik had echter niet één groep die zich moest kunnen opgeven voor meerdere rondes met dezelfde keuzes, ik had vier groepen die zich moesten kunnen opgeven voor meerdere rondes met steeds weer nieuwe keuzes... En dat wilde ik wel in één formulier hebben! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Er was nog een probleem dat ik graag opgelost wilde hebben. De ervaring leert dat als wij onze leerlingen vooraf laten inschrijven, dat ze na het eerste onderdeel zijn vergeten voor welke andere onderdelen ze zich ook alweer hebben ingeschreven. Ik wilde dus graag dat ze een kopie zouden krijgen van de keuzes die ze gemaakt hebben, zodat ze in ieder geval de mogelijkheid hebben om in geval van vergeten het zelf weer op te zoeken. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Probleem 1. Oplossing 1. </b></div>
<div>
Samen met een vriend van mij (@MarkEkelhof) heb ik flink zitten puzzelen hoe dit op te lossen. Het is gelukt door - om te beginnen - in het formulier verschillende pagina's te maken. Afhankelijk van het antwoord op de vraag "In welke klas zit je?" worden leerlingen naar de groepspagina geleid waar ze de keuzes voor hun groep kunnen maken. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1h3_VF8aqLYakqxcDA1vI-bdkoTxn6P0lJv1B5QHqzvf3UJ3d68ih6m7s_wRj2zeyNFrdbUF6Gs3wUpvDSCmFJcuCwgerUZBiq4x6694aYRmVqDqwWJ9ANvEHNX2kObuI3NSkHpuIS4/s1600/Schermafbeelding+2016-01-16+om+14.26.13.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="126" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1h3_VF8aqLYakqxcDA1vI-bdkoTxn6P0lJv1B5QHqzvf3UJ3d68ih6m7s_wRj2zeyNFrdbUF6Gs3wUpvDSCmFJcuCwgerUZBiq4x6694aYRmVqDqwWJ9ANvEHNX2kObuI3NSkHpuIS4/s400/Schermafbeelding+2016-01-16+om+14.26.13.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div>
Vervolgens moest het spreadsheet van Willem ook nog aardig aangepast worden. Er zijn namelijk meer groepen, die bij elke ronde uit nieuwe onderdelen moeten kunnen kiezen. Als voor groep 1 de workshop Squash vol is, moet die optie voor groep 1 verdwijnen, maar voor de andere groepen zichtbaar blijven. Dat kwam er zo uit te zien:</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxTQ7BWRE6EAV_7PNXo4JoKc6QF_sBUjVgGTtKoYPKyCi1Bt4Xt7Na8FkWGsEIitSyHQIcJMIH1jmP3G6QrN33rTdBb4Lu4fipLW9LkKOU5HvLuMq-pN1aCumoyjHeVSvgLk21Pq4uCvo/s1600/Schermafbeelding+2016-01-16+om+14.34.48.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxTQ7BWRE6EAV_7PNXo4JoKc6QF_sBUjVgGTtKoYPKyCi1Bt4Xt7Na8FkWGsEIitSyHQIcJMIH1jmP3G6QrN33rTdBb4Lu4fipLW9LkKOU5HvLuMq-pN1aCumoyjHeVSvgLk21Pq4uCvo/s640/Schermafbeelding+2016-01-16+om+14.34.48.png" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
De originele formule van Willem werkte op de een of andere manier niet, dus die heb ik iets aangepast. Je ziet de formule die bij de geselecteerde cel hoort. Op het moment dat van Groep 1 in Ronde 1 er in totaal 15 leerlingen voor Squash hebben gekozen, verdwijnt deze keuze uit de lijst. De volgende leerling kan dan alleen nog maar voor Schermen of Basketbal kiezen. Hoe ik FormRanger daar voor gebruikt heb, laat ik zien in deze screencast:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/giw4ipsRrR8/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/giw4ipsRrR8?feature=player_embedded" width="320"></iframe><br />
<div>
<br /></div>
<div>
Mijn <a href="https://docs.google.com/spreadsheets/d/1u9bawtTTRH3QLa5ZAeRtCpMEKBYCQSVOoRb8ulyTzGM/edit?usp=sharing" target="_blank">voorbeeld spreadsheet</a> kun je gebruiken als basis voor je eigen formulier. Mijn formule heeft t.o.v. die van Willem wel <span style="font-family: inherit;">een nadeel. Bij Willem verwees de formule naar de 1e kolom om daar z'n waarde uit te halen: </span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">=if(countif('Formulierreacties'!<span style="color: blue;">D:D</span>;</span><span style="background-color: white; color: #109618; white-space: pre-wrap;">A2</span><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">)<</span><span style="background-color: white; color: #dd5511; white-space: pre-wrap;">B2</span><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">;</span><span style="background-color: white; color: #109618; white-space: pre-wrap;"> A2</span><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">; "")</span></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div>
<div>
<span style="color: #333333; font-family: inherit;"><span style="background-color: white; white-space: pre-wrap;">Die deed het echter bij mij niet, maar wel als ik letterlijk de waarde overnam:</span></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">=if(countif('Formulierreacties'!<span style="color: blue;">D:D</span>;</span><span style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #109618;"> "Squash"</span></span><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">)<</span><span style="background-color: white; color: #dd5511; white-space: pre-wrap;">B2</span><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">;</span><span style="background-color: white; color: #109618; white-space: pre-wrap;"> "Squash"</span><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">; "")</span></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; color: #333333; white-space: pre-wrap;">Dat betekende dat ik dat bij elke cel moest doen. 4 groepen. 12 onderdelen. 48 formules aanpassen. Als een slimmerd daar nog een betere oplossing voor heeft?</span></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Probleem 2. Oplossing 2.</b></div>
<div>
Het probleem van de vergeetachtige leerlingen. Ik zou ze zo graag op een briefje geven wat hun keuzes zijn zodat ze dat altijd even kunnen raadplegen. Raad eens? Dat kan! Met behulp van de add-on formMule. Deze add-on leest de gegevens uit je spreadsheet en gebruikt deze om een standaard mail te versturen. Dat laat ik zien in de volgende screencast:</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/bCDIDCJRVnY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/bCDIDCJRVnY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Afgelopen vrijdag heb ik 's avonds om 20:00 alle leerlingen (160) een mail gestuurd met de link naar het inschrijfformulier. Een dag later heb ik al 75 aanmeldingen! Volgende week in de mentorlessen de rest en dan heb ik alle opgaven netjes in één formulier. Selecteren op groep en onderdeel en de presentielijsten zijn klaar. Easy!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-30441321607240135712016-01-15T05:11:00.000-08:002016-01-15T05:12:57.455-08:00Apps in de gymzaal: Team Shake, Versus en TimerOnFireBeeldfeedback vind ik één van de waardevollere toevoegingen die een iPad in de zaal kan bieden. Een beweging of een situatie terugkijken, even het beeld stilzetten op een belangrijk moment, het zijn extra mogelijkheden om leerlingen vaardiger te maken. Ondertussen gebruik ik ook een aantal apps die het organiseren van de les een stukje makkelijker maken. Hier bespreek ik kort drie apps die ik regelmatig gebruik.<br />
<a name='more'></a><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://itunes.apple.com/nl/app/team-shake/id390812953?mt=8" target="_blank">Team Shake</a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
Teams maken is altijd een delicaat dingetje in de gymles. Er zijn flink wat varianten te verzinnen. Op verjaardagen hoor ik nog steeds verhalen aan over traumatische ervaringen van vroeger. Gelukkig komt de variant dat leerlingen zelf mogen kiezen (en dat altijd dezelfde leerlingen als laatste overblijven: "Pietje mag wel bij dat andere team!") nauwelijks meer voor. Team Shake is een app die de teams voor je maakt. Simpel, maar wel met veel opties. Per leerling kun je aangeven of het een jongen of een meisje is, je kunt een indicatie van sterkte geven (strong player) en je kunt aangeven dat Pietje niet bij Jantje maar juist wel bij Fritsie in het team moet komen. Daarna kun je aangeven of je een X aantal teams wilt, of juist een X aantal spelers per team. Schudden met je iPad en de teams komen op je scherm. Wat tot nu toe opvalt: er wordt helemaal niet meer gezeurd over teams. Ik maak zelf echt niet heel anders teams dan deze app dat doet. Ik houd zoveel mogelijk rekening met verdeling jongens / meisjes, met de sterkte van de teams en wie er vooral niet bij elkaar in het team moet. Maar het is blijkbaar logischer om tegen mijn oordeel in te gaan dan tegen die van de app... </div>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEGfJ9-N-aVJVm8yL5tOWgRvILbmuwhB2T0koumjp7VKaiJ5jULbcSTdEyImOghQSHwuxxNdNC1UMrkJnmtOLQ241QpLudjNmPX8SFcIxdX_EHxU5rnreQir_KFmiEeKvCz_TmvBN8m0w/s1600/IMG_0640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEGfJ9-N-aVJVm8yL5tOWgRvILbmuwhB2T0koumjp7VKaiJ5jULbcSTdEyImOghQSHwuxxNdNC1UMrkJnmtOLQ241QpLudjNmPX8SFcIxdX_EHxU5rnreQir_KFmiEeKvCz_TmvBN8m0w/s200/IMG_0640.jpg" width="111" /></a></div>
</div>
<br />
<a href="https://itunes.apple.com/us/app/timer-on-fire/id383917366?mt=8" target="_blank">TimerOnFire</a></div>
<div>
Een supersimpele timer. Niks meer, niks minder. Via de appleTV groot te zien op het scherm in de zaal. Goed zichtbaar geeft het vaak net een andere dimensie aan het spel in vergelijking met als ik de tijd op mijn horloge bijhoud. In de laatste paar seconden wordt er nog even flink haast gemaakt om nog net een score te kunnen maken. Of een slimmerd houdt de bal even vast als zijn team toch voor staat, dat kan natuurlijk ook.<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KPlKnWEMhpv1jWwMeRtPT6LjP97ICBaDMgTqIK5kYVeGAhNe-4PXvS8zoBtvXSfrGj6RfxxMW9a-V3oVYNirtVVZmBcDxc1hbkHO3ec4vAqgWF_Nk8g16naN3rrfv-Cn1ZawrYtUKZM/s1600/IMG_0609.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KPlKnWEMhpv1jWwMeRtPT6LjP97ICBaDMgTqIK5kYVeGAhNe-4PXvS8zoBtvXSfrGj6RfxxMW9a-V3oVYNirtVVZmBcDxc1hbkHO3ec4vAqgWF_Nk8g16naN3rrfv-Cn1ZawrYtUKZM/s200/IMG_0609.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://itunes.apple.com/nl/app/versus-tournament-creator/id950223650?mt=8" target="_blank">Versus</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Een app waar mee je snel een toernooitje organiseert. Je selecteert het aantal teams, het aantal wedstrijden en gaan! Een geblesseerde leerling is toernooidirecteur: Uitslagen kun je invullen en worden direct verwerkt in de stand. Nadelen van deze app zijn er zeker: je kunt maar 1 poule tegelijkertijd spelen. Het is mogelijk, maar het wisselen tussen de poules is erg omslachtig. Het is ook niet mogelijk om het aantal velden dat je tot je beschikking hebt in te voeren. Het is dus alsnog puzzelen met je wedstrijdschema. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5GvjBI-G6P2IKN4DHmLSPjVyLrK7DmfI3zJMsigj82ScScIEbo9uxJ6sFFpRK90HpSR8CYGplF4V2WZS38kbS2KTb80-EtHvlyzlBmY6yk9StDarFpN9u23nyVRxlbCtOuQeTJl_6n2o/s1600/IMG_0610.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5GvjBI-G6P2IKN4DHmLSPjVyLrK7DmfI3zJMsigj82ScScIEbo9uxJ6sFFpRK90HpSR8CYGplF4V2WZS38kbS2KTb80-EtHvlyzlBmY6yk9StDarFpN9u23nyVRxlbCtOuQeTJl_6n2o/s200/IMG_0610.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-82481327476805423772016-01-09T03:54:00.002-08:002016-01-09T04:44:54.854-08:00Bevorderen van nieuwsgierigheid: thesis.<span style="font-family: inherit;">Het staat al een tijdje op mijn to do: een stukkie schrijven over mijn onderzoek en daarbij direct de thesis zelf delen. Het komt er niet echt van... Van het schrijven niet. En van het delen ook niet. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Alhoewel, er zijn mensen geweest die gevraagd hebben om mijn thesis en die ook gekregen, maar echt openbaar is het nog niet. Nu vertelde ik vanochtend wat over het kwantitatieve gedeelte van mijn onderzoek aan de eerstejaars van de master Leren & Innoveren van de Stoas Vilentumhogeschool. Daar kwam de vraag weer: kunnen we je thesis ook inzien? Ja dat kan, zei ik, ik zet hem vandaag op mijn blog. Dus bij deze. Hier alvast het abstract, klik op de titel voor de volledige thesis.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://goo.gl/sdT24k" target="_blank"><img border="0" height="57" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6M4ab1NJlQBaro9BlqWP8f3OjaL4w3YnZh1IV63draRfaRMwxhYgMf_0J-YbcBYQdVC-uIw-ZZGhQzBK4AMW6LshqgTVXhotinlgk5fe5s82iCbqaEBcpCPHl3VIt4siP0Bh3b5wGtmA/s400/Schermafbeelding+2016-01-09+om+12.49.41.png" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<b style="font-family: inherit; text-indent: 35.4pt;">Samenvatting</b><br />
<span style="font-family: inherit;">I</span><span style="font-family: inherit;">n dit onderzoek werd de invloed van verschillende aspecten van het project </span><i style="font-family: inherit;">Lifestyle </i><span style="font-family: inherit;">op de nieuwsgierigheid van leerlingen onderzocht. Een klas uit het eerste leerjaar (n=22, 12-13 jaar) van het vmbo volgde gedurende zes weken een leerarrangement, met als impliciet doel de nieuwsgierigheid te bevorderen. Een voor- en nameting werden ingezet om de </span><i style="font-family: inherit;">Mate van nieuwsgierigheid </i><span style="font-family: inherit;">en het</span><i style="font-family: inherit;"> vermogen om vragen te stellen </i><span style="font-family: inherit;">te meten, gecombineerd met kwalitatief onderzoek naar de mate van nieuwsgierigheid tijdens de interventie. De resultaten van dit onderzoek wijzen op een positieve invloed van </span><i style="font-family: inherit;">keuze in onderwerp </i><span style="font-family: inherit;">en </span><i style="font-family: inherit;">eigen vragen leren stellen </i><span style="font-family: inherit;">op de mate van nieuwsgierigheid met daarbij inzicht in de rol van </span><i style="font-family: inherit;">docent </i><span style="font-family: inherit;">en </span><i style="font-family: inherit;">informatie. </i><span style="font-family: inherit;">Vervolgonderzoek is nodig om de generaliseerbaarheid van deze verkregen resultaten te toetsen.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-10778215560693200582015-11-24T11:27:00.000-08:002016-06-08T07:54:35.206-07:00Het prachtige risico van (bewegings)onderwijsIn de laatste editie van <i>Lichamelijke opvoeding </i>(het vakblad van de KVLO) staat het artikel <i>De bodem voor mijn visie </i>van Martinus Waal<i>. </i>Hij is op zoek naar "filosofische overwegingen die rekening houden met de onmogelijkheid om bewegen echt te begrijpen" (pag. 13). Die overwegingen vindt hij in <i>Het prachtige risico van onderwijs </i>van Gert Biesta. Het artikel is een prachtige voorzet om op een diepere manier na te denken over ons vak. Bij het lezen schuurt er echter ook iets. De vergelijkingen die worden gemaakt tussen de drie onderwijsdomeinen (kwalificatie, socialisatie en subjectivering) en bekende 'drieslagen' in het bewegingsonderwijs (zoals <i>bewegen verbeteren, bewegen regelen </i>en <i>bewegen beleven</i>), lijken bijvoorbeeld enigszins scheef<i>. </i>Om dit echter goed te kunnen duiden, zal ik eerst zelf het diepe in moeten.<br />
<i></i><br />
<a name='more'></a><br />
In alle eerlijkheid, ik heb bijzonder veel moeite om Gert Biesta goed te 'verstaan'. Zinnen als<br />
<blockquote class="tr_bq">
Hoewel Todd benadrukt dat wat Levinas bedoelt met 'de ander' niet simpelweg 'een sociologische "ander" is, die wordt gemarginaliseerd of benadeeld', nog 'een andere persoon is die, als een subject, op mij lijkt, en hoewel ze daarnaast ook Levinas citeert die stelt dat 'de ander is wat ik niet ben', lijkt de ander die het zelf transcendeert in deze discussie enkel als een <i>menselijke </i>ander te figureren, oftewel als leraar of als iemand van wie wij kunnen 'leren om te worden'. (Biesta, 2015, pag. 76-77)</blockquote>
helpen daar niet echt bij. Gelukkig schrijft Biesta her en der (<a href="http://nivoz.nl/artikelen/wat-is-goed-onderwijs-over-kwalificatie-socialisatie-en-subjectivering/" target="_blank">Hier bijvoorbeeld</a>) ook wat makkelijker en zijn er mensen die hem (hopelijk) wel goed begrijpen (o.a. <a href="http://onderzoekonderwijs.net/2014/05/19/gert-biesta-over-het-prachtige-risico-van-onderwijs/" target="_blank">hier</a> en <a href="http://nivoz.nl/artikelen/wat-is-goed-onderwijs-over-kwalificatie-socialisatie-en-subjectivering/" target="_blank">hier</a>). Ondanks mijn moeite met 'verstaan', vind ik de ideeën van Biesta erg aantrekkelijk. Ik heb als vakdocent sport&bewegen altijd het gevoel gehad iets te missen in mijn (benadering van) mijn vak (<a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2014/04/verpest-het-niet.html" target="_blank">bijvoorbeeld in de rol die beoordelen speelt</a>) en het idee van Biesta over goed onderwijs lijkt die leemte te kunnen vullen. Nu dus maar eens met de billen bloot. Ik zal, met behulp van anderen, trachten te verwoorden hoe ik Biesta versta en hoe dat de visie op mijn vak verrijkt. Daarmee keer ik uiteindelijk weer terug naar het artikel dat de aanleiding was voor deze blog.<br />
<br />
Goed onderwijs<br />
'Opbrengstgericht onderwijs', 'meten is weten', evidence-based werken: Het lijken pogingen om onderwijs om te vormen tot een machine: doen wat werkt op weg naar een zekere uitkomst. Gert Biesta betoogt dat de vraag naar het waarom van onderwijs hierdoor aan het verdwijnen is uit de onderwijsdiscussie. Het gaat teveel over wat mogelijk is in plaats van wat er <i>wenselijk </i>is. Dat is zorgelijk omdat het <i>wat </i>en <i>hoe </i>nooit ingevuld kunnen worden zonder een degelijk <i>waartoe. </i>Zelf pleit Biesta dat doelen van het onderwijs altijd drie domeinen behelzen: kwalificatie, socialisatie en subjectivering. Hierbij gaat het domein van kwalificatie over het opdoen van kennis en vaardigheden, de kern in vele scholen. Het domein van socialisatie gaat over het kennismaken met tradities in de breedste zin van het woord, bijvoorbeeld cultureel en professioneel. Het domein van subjectivering gaat over de ontwikkeling en vorming van het individu tot "zelfstandig, moreel, verantwoordelijk en bovenal volwassen persoon" (Biesta in <i>3000 jaar denkers over onderwijs, </i>p. 28). Die vorming wordt altijd gezien in relatie tot de ander en het andere. Biesta noemt de school niet voor niets een 'oefenplaats voor volwassenheid'.<br />
<i>Goed </i>onderwijs streeft altijd naar een balans tussen deze drie domeinen, waarbij een probleem is dat je niet kan aangeven wat <i>de </i>balans zou moeten zijn. Dat zou steeds bepaald moeten worden in relatie tot specifieke kinderen in specifieke situaties. Dat lijkt ook de basis te zijn voor Biesta om te pleiten voor een 'terugkeer' van de pedagogiek in het onderwijs, waarbij het in situaties gaat om het kunnen maken van de juiste keuze in het belang van het kind. Een tweede probleem is dat doelen uit de verschillende domeinen elkaar nogal eens tegenwerken. Een kind-gerichte benadering die subjectivering als belangrijkste domein ziet, zal wellicht ten koste gaan van de kwalificatie. In goed onderwijs wordt dan ook voortdurend de afweging gemaakt welke gevolgen keuzes hebben voor de doelen in alle drie de domeinen.<br />
<br />
Het prachtige risico<br />
Waar onderwijsbeleid er soms op gericht lijkt te zijn onzekerheid uit het onderwijs te bannen, gaat dit voorbij aan het mens-zijn van het kind. In het onderwijs gaat het niet om testen en cijfers, maar juist om mensen en relaties. Daarbij gaat het er juist om om <i>niet </i>voorbij te gaan aan dat mens-zijn, maar om "mogelijkheden te creëren tot dialoog" (Biesta, 2015, p. 18). Daar voor openstaan betekent toegeven aan onzekerheid. Maar: "Onderwijs kan alleen slagen door middel van zwakke verbindingen van communicatie en interpretatie, van interruptie en respons, ..." (Biesta, 2015, p. 19). Dat betekent niet zozeer dat je als leraar je moet richten op de leerling, maar op je relatie en interactie met de leerling. Dát is waar onderwijs plaats vindt. Als leraar moet je dus elke keer weer, in die specifieke situatie met dat specifieke kind, besluiten wat je daarvoor moet doen. Toegeven aan deze openheid betekent dat we minder kunnen voorspellen wat onderwijs 'oplevert', wat een risico is. Het is echter een prachtig risico omdat juist die openheid, de dialoog tussen leraar en leerling, onderwijs tot onderwijs maakt.<br />
<br />
Bewegen<br />
In ons vakwerkplan op het AOC Oost staan in de visie op ons vak de 'vier sleutels van bewegen' beschreven: Bewegen beleven, bewegen regelen, bewegen beleven en gezond bewegen. Ook ik zie een hele duidelijke koppeling met de drie domeinen van Biesta, al leg ik wel iets andere relaties dan Martinus Waal. Bewegen leren, bewegen regelen en gezond bewegen valt imho onder <i>kwalificatie</i>. Je wordt vaardiger in de verschillende domeinen van bewegen (bijvoorbeeld spel, atletiek en turnen) en leert spelregels en vaardigheden zodat je bijvoorbeeld kunt optreden als scheidsrechter. <i>Socialisatie </i>komt veelal impliciet voor en soms expliciet. Gemengd sporten is een voorbeeld van impliciete socialisatie, het groeten bij judo een expliciete vorm. Maar in feite valt veel van ons handelen binnen dit domein. Manieren van met elkaar omgaan, de wijze van beoordelen, het zegt allemaal iets over hoe het 'hoort'. Tussen bewegen beleven en <i>subjectivering</i> vallen mooie parallellen te trekken. De <a href="http://ko.slo.nl/vakgebieden/00007/00003/00006/" target="_blank">SLO</a> geeft aan dat <i>bewegen beleven </i>moet leiden tot vragen als "Kan ik dit? Wil ik dit? Als ik dit kies, wat vinden anderen daarvan? Wat doe ik daar dan mee? Wat zijn de mogelijkheden in mijn omgeving?". Het gaat hier net als bij subjectivering om de mogelijkheden van het individu in relatie tot de ander en het andere, waarbij ook de wenselijkheidsvraag doorschemert: dat wat mogelijk is, is dat ook wenselijk?<br />
<div>
<br /></div>
Waartoe<br />
Het domein van kwalificatie is bij sport & bewegen een interessante. Want waarvoor kwalificeren wij leerlingen? Er zijn in ons vakgebied geen (harde) referentiekaders. Er is geen eindniveau bewegen en een slechte beweger is niet ongeschikt voor de maatschappij. Toch ligt hier vaak de nadruk op (om eerlijk te zijn: bij ons in ieder geval). Maar betekent het ook dat hoe vaardiger je wordt in bewegen en het regelen van bewegen, des te gekwalificeerder je bent? Nee. Zoals Gert Biesta laat zien heeft het onderwijs drie doeldomeinen. Bovenliggend moet het echter ook gaan over de <i>bedoeling*</i> van onderwijs. In de zienswijze van Biesta gaat het in onderwijs om enerzijds de wereld in onze leerlingen te krijgen, maar ook om leerlingen te helpen de verbinding met de wereld aan te gaan en zo zelf <i>in de wereld te komen </i>(Biesta, 2015, p. 20)<i>. </i>Voor wat betreft sport & bewegen is het de bedoeling dat leerlingen actief gaan deelnemen aan bewegen en sport op een verantwoorde manier. We willen graag dat ze een bewuste keuze kunnen maken voor activiteiten die bij ze passen. In het licht van die <i>bedoeling </i>hebben alle drie doeldomeinen hun functie. We willen leerlingen een brede blik geven op sport en bewegen en hun mogelijkheden daarin. Vaardiger worden in bewegen is daar onderdeel van. Het uitvoeren van een taak als scheidsrechter of het organiseren van een toernooi ook. Leren omgaan met winst en verlies. Je tegenstander een hand geven na de wedstrijd. Maar ook zicht krijgen op je eigen motieven om te bewegen:<br />
<blockquote class="tr_bq">
Vorige week maandag rijden er drie leerlingen met me mee naar school. We zijn bij een dansstudio geweest om te hiphoppen. Een uur lang zijn we bezig geweest om een dans te leren. Met wisselend succes... (ik ga nogal eens de verkeerde kant op). Ik peil een beetje wat ze er van vonden en waarom. "Ik vond het echt leuk", zegt er één, "ik vind het leuk om op muziek te bewegen en het gaat nu eens een keer niet om winnen". </blockquote>
Balans<br />
Het meisje in bovenstaand voorbeeld was echt niet de beste (naar de norm van deze dans) danser. Maar een beter resultaat van dit uurtje dansen had ik me niet kunnen wensen. Vaardiger worden heeft uiteraard zijn functie: je ontdekt je mogelijkheden en het motiveert als je ergens beter in wordt. Maar als de balans doorslaat heeft het negatieve gevolgen voor de andere domeinen: stel dat ik dit meisje had beoordeeld op haar niveau van dansen. Regelmatig uit de maat, niet heel erg expressief: een zesje. Ook dat leert haar iets, namelijk dat 'goed' dansen belangrijk is, ze zelf matig danst en er wellicht beter mee kan ophouden. Raken de drie doeldomeinen op deze manier uit balans, dan raakt de <i>bedoeling </i>uit zicht en is het resultaat slecht onderwijs.<br />
<br />
Openheid<br />
Martinus Waal maakt een parallel tussen de openheid zoals Biesta dat beschrijft en de openheid van bewegen: "Welke overwegingen er in de les meespelen om een keuze te maken tussen de drie domeinen is net zo 'onbegrijpelijk', als de keuze die ik maak tijdens een basketbalspel om de bal op 'speelse wijze' af te spelen" (Waal, 2015, p. 14). Ik weet niet of ik het volledig eens ben met deze 'onbegrijpelijkheid'.<br />
<blockquote class="tr_bq">
Tijdens de lessen judo staat cultuur (groeten, respect voor elkaar) en vaardigheid (in balans blijven, de ander uit balans brengen) centraal. Overal wordt vrolijk gestoeid, maar één jongetje doet niet mee. Hij vindt het vervelend om aangeraakt te worden. </blockquote>
Ik denk dat geen enkele leraar sport & bewegen in dit geval een onbegrijpelijke keus zal maken. Althans, ik hoop het. Ondanks de snelheid van alle opeenvolgende situaties in de les waarin je besluiten moet nemen, denk ik dat je dat - op basis van ervaring, intuïtie en pedagogische tact - bewust doet. Het probleem is dat je nooit weet of het de <i>beste </i>keuze is geweest. De dubbele openheid, die van de dialoog en die van het bewegen zorgt ervoor dat we - als vak met een bedoeling - niet veel meer kunnen dan <i>bemoedigen*. </i>Momenten creëren waarop kinderen op hun eigen niveau bewegen - en wat daarbij hoort - kunnen ervaren. Laten we ze in die momenten bemoedigen om zo te ontdekken: waar ze goed in zijn, waar ze minder goed in zijn, dat het best mogelijk is om plezier te hebben in iets waar je niet zo goed in bent, wat ze belangrijk vinden (bijv. sportiviteit, buiten sporten, ...) dat bewegen zwaar kan zijn, bevredigend, ontladend, frustrerend, uitdagend, moeilijk en gaaf! Deze ontdekkingstocht is vol gevaren. Van blessures tot onsportieve teamgenoten, maar ook een demotiverende beoordeling: alles draagt bij aan de manier waarop leerlingen zichzelf zien in relatie tot sport en bewegen. Laten we dus zorgen dat de accenten die we leggen en de manier waarop we met leerlingen omgaan zorgvuldig zijn: met oog voor de bedoeling van ons vak, met oog voor balans tussen de drie doeldomeinen en met veel oog voor de leerling.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">*Ergens zag ik een onderscheid tussen de bedoeling en de doelen van onderwijs. In mijn herinnering schreef ik dit onderscheid ook aan Biesta toe, maar navraag leert dat de term toe te schrijven is aan Wouter Hart (De verdraaide organisatie). Wat ik wel zeker weet: daar heb ik het niet van. De term spreekt me wel erg aan omdat het overstijgt wat ons zicht soms belemmert: kinderen moeten leren rekenen en spellen! Nee, computational thinking is veel belangrijker! Enzovoort.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">*De term <i>bemoedigen </i>is met dank aan Hartger Wassink.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Bronnen:</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Biesta, G. J. J. (2015). <i>Het prachtige risico van onderwijs. </i>Culemborg: Uitgeverij Phronese.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Sissing, H. (Red.) (2015). <em>3000 jaar denkers over onderwijs. </em>Amsterdam: Boom Filosofie.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Waal, M. (2015). Op welke bodem groeit mijn visie. <i>Lichamelijke opvoeding, 9, </i>(p. 12-14)</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1824368997504639386.post-79412906321683993112015-11-17T14:15:00.000-08:002015-11-17T14:16:16.723-08:00Apps in de gymzaal: SeesawAl tijden ben ik op zoek naar manieren om te beoordelen waarmee ik meer recht doe aan de ontwikkeling van élke leerling (waarderen!). Hoe ik cijfers minder belangrijk kan maken, formatieve toetsing een goede plek kan geven in het gymlokaal en het meer kan hebben over progressie in plaats van eindniveau. Eigenlijk: hoe ik leren zichtbaar kan maken. Inspiratie heb ik gevonden verderop in de gang: De kunst & cultuur sectie bij ons op school werkt met een kunstboek. Leerlingen krijgen in klas 1 een persoonlijk boek waarin ze van alles verzamelen. Schetsen, foto's van gemaakt werk, zelfbeoordelingen, enzovoort. Dat boek houden ze hun hele schoolloopbaan bij zich, zodat aan het einde het een prachtige documentatie is van wat ze gedaan hebben en hoe ze zich ontwikkeld hebben. Dat wil ik ook, maar dan zonder papieren gepruts in de zaal. In mijn zoektocht naar een digitale oplossing kwam ik <a href="http://web.seesaw.me/" target="_blank">Seesaw</a> tegen... en dat zou wel eens het ePortfolio zijn waar ik naar op zoek ben.<br />
<a name='more'></a><br />
Seesaw is een ePortfolio waarmee leerlingen hun ontwikkeling kunnen vastleggen. De leerling kan er op verschillende manieren laten zien wat er gedaan of geleerd is. Je kunt foto's, video's, notities, links en tekeningen toevoegen die als een soort feed onder elkaar komen te staan. Je persoonlijke leerlijn zeg maar. Als leraar beheer je de klas, je kan items toevoegen aan de feed van leerling(en), maar ook reageren op items die geplaatst zijn door de leerling.<br />
<br />
<b>Hoe werkt het?</b><br />
Als leraar kun je op twee manieren een klas aanmaken. Hebben leerlingen allemaal een eigen digiding? Ze downloaden de app en kunnen via een code toegang krijgen tot de door jou aangemaakte klas. Als er digidingen gedeeld worden, kun je een QR code aanmaken en in je klas ophangen. Leerlingen scannen via de Seesaw-app de code, selecteren hun eigen naam en kunnen daarna items toevoegen aan hun feed. Als leraar kun je overigens zelf ook items toevoegen aan de feed van je klas of een individuele leerling en je kunt reageren op geplaatste items.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlOG47RAYnN3ZG47OzQPsYrd0C6XThLIZuMBG7xpJzM03B7PSpe_nRn_UwZv7-qCyBTzg62KNkSgCXoFBxuow6DTaJibuHCVaKwcVYPBF1WdxIOYqndsCVhLx_FHEz0l9NnuH5IiAB8aw/s1600/Bestand_002.png" imageanchor="1" style="text-align: right;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlOG47RAYnN3ZG47OzQPsYrd0C6XThLIZuMBG7xpJzM03B7PSpe_nRn_UwZv7-qCyBTzg62KNkSgCXoFBxuow6DTaJibuHCVaKwcVYPBF1WdxIOYqndsCVhLx_FHEz0l9NnuH5IiAB8aw/s200/Bestand_002.png" width="111" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWqw7qhS1FjPB72xi43xTGbS0BBOgicQCyVe3ZhZEg21fB0UWLHAeu7eoMCZELt3Wj6uW3wLJwyquX4PHbbqpll-O5R0IwUsDOAHratKkmnNBJdBft3vwgajcop7t49dwSCEvVGEStuwM/s1600/Bestand_001.png" imageanchor="1" style="font-size: 13px; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWqw7qhS1FjPB72xi43xTGbS0BBOgicQCyVe3ZhZEg21fB0UWLHAeu7eoMCZELt3Wj6uW3wLJwyquX4PHbbqpll-O5R0IwUsDOAHratKkmnNBJdBft3vwgajcop7t49dwSCEvVGEStuwM/s200/Bestand_001.png" width="111" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIbtXl0nE5Diujbz46hV7mDODsZmndAw00nY-A0Plgci8VUIJ5O-NBvemGy6yGWx7ZdaKtTpqAxSmECA2CsHOF_lJoyfPMsAgqZ8Q1i_KSnXKuKbzm2VbTmly-ygqTGRJQU8HCzK1DnA0/s1600/Bestand_000+%25281%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIbtXl0nE5Diujbz46hV7mDODsZmndAw00nY-A0Plgci8VUIJ5O-NBvemGy6yGWx7ZdaKtTpqAxSmECA2CsHOF_lJoyfPMsAgqZ8Q1i_KSnXKuKbzm2VbTmly-ygqTGRJQU8HCzK1DnA0/s200/Bestand_000+%25281%2529.png" width="111" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: start;">
<span style="font-size: x-small;"> Startscherm Item toevoegen Voorbeeld v.e. feed</span></div>
<br />
<b>Monitoring</b><br />
De leraar is de beheerder van de klas en moet alles goedkeuren. Geplaatste items van leerlingen, maar ook reacties daarop (van leerlingen zelf, medeleerlingen of ouders). Je hebt de mogelijkheid om de feed te ordenen door mapjes aan te maken. Deze werken als een soort tag.<br />
<br />
<b>Wie ziet wat?</b><br />
Goedgekeurde items zijn zichtbaar voor de leerling en de leraar. Beiden hebben wel de mogelijkheid om te delen. Een leerling kan klasgenoten 'taggen', maar ook een item delen via mail, sociale media of opslaan naar de camerarol. Er is ook de mogelijkheid om ouders inzage te geven in het portfolio van hun kind. Zij kunnen dan ook reageren en likes geven. Hier ben ik overigens, in ieder geval voor mijn doelgroep, niet voor. Een leerling moet a) eerlijk kunnen reflecteren zonder dat z'n ouders over z'n schouders meekijken en b) zelf kunnen kiezen wat hij thuis wel of niet laat zien.<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9hfhTE3C7e2wfQLgo1UV7yU1zDpPsNVwyESDxaELCk8ndsctSy_LUmDkjcDXz2e9TrmPQcQeBLqUYQ6OvTOciO-qrEvY-TTUDBDqUWernCXxOTyGY3cPRXzGrduY1sXsIjzFHqFvRAb4/s1600/Bestand_001+%25281%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9hfhTE3C7e2wfQLgo1UV7yU1zDpPsNVwyESDxaELCk8ndsctSy_LUmDkjcDXz2e9TrmPQcQeBLqUYQ6OvTOciO-qrEvY-TTUDBDqUWernCXxOTyGY3cPRXzGrduY1sXsIjzFHqFvRAb4/s320/Bestand_001+%25281%2529.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Docentenscherm</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBhhP_DNZV8S5KUnOT7CUGcGDyQbdcwFkzQG3_hPZU9SXyWc7z_BdGfpG6rF0BPghOF6y9UkJ-eUiP9RAHi0uCvacOMiymbYzLEiOdNLx8j-8258RZFX9kEoZxpYobRaOA26hyphenhyphenWEozMec/s1600/Bestand_002+%25281%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBhhP_DNZV8S5KUnOT7CUGcGDyQbdcwFkzQG3_hPZU9SXyWc7z_BdGfpG6rF0BPghOF6y9UkJ-eUiP9RAHi0uCvacOMiymbYzLEiOdNLx8j-8258RZFX9kEoZxpYobRaOA26hyphenhyphenWEozMec/s320/Bestand_002+%25281%2529.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Items goedkeuren, mapjes aanmaken, leerlingen toevoegen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>Toepassingen</b><br />
<br />
<ul>
<li>Leren zichtbaar maken. Leerlingen houden bij wat ze gedaan en geleerd hebben. Ik zou me een mapje 'records' kunnen voorstellen met de meetbare resultaten van atletiek. Maar ook een mapje met de leerlijn 'over de kop' of 'organiserende taken'. Je kunt zo mooi in beeld brengen wat een leerling de afgelopen lessen heeft geleerd (met behulp van een <a href="http://martijnsytsma.blogspot.nl/2015/10/apps-in-de-gymzaal-motion-shot.html" target="_blank">Burst motion</a> bijvoorbeeld?) maar het wordt ook inzichtelijk hoe een leerling zich over langere tijd ontwikkelt.</li>
<li>Zelfbeoordeling / peerfeedback. Voorbeeld: Leerlingen bekijken hun video aan de hand van een beoordelingsformulier, vullen het beoordelingsformulier in en formuleren een leerdoel. Beoordelingsformulier en leerdoel komen in hun portfolio.</li>
<li>Leerlingen verzorgen minilesjes in mijn les. Hun voorbereiding kunnen ze op Seesaw zetten, ik geef feedback, reflectie en beoordeling kunnen achteraf toegevoegd worden. </li>
<li>Je kunt leerlingen gericht laten reflecteren. Bijvoorbeeld op hun motieven om te bewegen. Wat vond je afgelopen periode het leukste? Wat het moeilijkste? Waar heb je jezelf het meest voor ingezet? Waarom? Enzovoort... </li>
<li>Leerlingen kunnen delen waar ze trots op zijn. Zou een QR code op het rapport die linkt naar een zelfgekozen item niet wat zijn? </li>
</ul>
<br />
Ik denk dat de lijst met toepassingen veel langer kan. Let wel: er zitten veel mogelijkheden tussen die je ook zonder digiding kunt realiseren. Het lijkt mij op deze manier wel veel overzichtelijker en dus ook werkbaarder te worden. Het portfolio is op deze manier een levend document waarin voortdurend formatieve toetsing plaatsvindt. Over de manier van vermelden op het rapport kun je nadenken. Ik kan me voorstellen dat een leerling voor s&b alleen een onvoldoende krijgt bij onvoldoende deelname en / of als er nagelaten wordt het portfolio bij te houden. Ik zou wel goede communicatie aanraden richting leerlingen én ouders over de manier van toetsing.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/08580705532837152523noreply@blogger.com1