Beste Thierry

Geachte mr. Baudet, beste Thierry,

Sinds vorige week heeft uw partij een meldpunt ingesteld waar indoctrinerende leraren kunnen worden aangegeven. Het maakt nogal wat los, en ergens ben ik bang dat het u alleen daarom te doen is geweest. Maar ik ben een leerkracht en ik neem anderen graag serieus. Bij deze. 

Volwassenheid

Er werd gebotst vanochtend op mijn school. Leerlingen uit klas 3 hadden zich gisteren misdragen bij een excursie. Vandaag gaven de begeleidende docenten daar, in alle kwetsbaarheid, een krachtig signaal over af aan de leerlingen. Daar botste vervolgens van alles. Wereldbeelden. Verwachtingen. Pubers en volwassenen. Temiddden daarvan besloten leerlingen uit klas 4 (mee op dezelfde excursie) om de klassen langs te gaan. Wat was ik blij dat ik de ouders van die leerlingen eind van de middag deze mail kon sturen:

Geachte ouders van ..., 

Bij deze wil ik u graag laten weten wat uw dochter vandaag op school heeft gedaan.  

Over een aantal weken doen de leerlingen van klas 4 examen. We toetsen daar of het ons gelukt is de benodigde kennis over te dragen (en in hoeverre onze leerlingen in staat zijn dat te reproduceren en toe te passen). Die kennisoverdracht is alleen een beperkt deel van waar school en onderwijs aan bijdraagt in het leven van kinderen. 

Gert Biesta, een Nederlandse onderwijsfilosoof, noemt de school een 'oefenplaats voor volwassenheid'. Dat vind ik persoonlijk een prachtige typering die aangeeft dat de school ook een minimaatschappij is. Je leert in zo’n maatschappij veel over jezelf en hoe je jezelf verhoudt tot anderen. 

‘Verantwoordelijkheid’ is niet voor niks één van de pijlers van onze school. We hopen onze leerlingen mee te geven dat ze verantwoordelijke keuzes maken, voor zichzelf en in relatie tot anderen. 

Juist dat laatste heeft uw dochter vandaag gedaan. Ze heeft gezien dat gedrag van anderen niet in de haak was en welke invloed dat heeft gehad op anderen. Vervolgens heeft ze de moed gehad om - met een aantal anderen - daar een grote groep medeleerlingen op aan te spreken. Dat heeft ze de nodige weerstand gekost, maar daardoor hebben ze zich niet door laten weerhouden.
We zijn hier als team van onder de indruk en wilden graag onze complimenten ook aan u doorgeven.

Wat is onderwijs soms moeilijk. En mooi.

Loopgraven en muffins

Er zitten drie meiden tegenover mij aan de tafel. Onderuitgezakt. Beetje lacherig. Nonchalant met zo'n houding van ons-kun-je-niks-maken-waar-je-ook-mee-denkt-te-kunnen-komen. Ik vat nog even samen waarom we hier zitten. Er is een opstootje geweest in de kantine vanochtend waar ze op de een of andere manier bij betrokken waren. Ze hebben me zelf een filmpje van het gebeuren laten zien, dus ik heb letterlijk een aardig beeld van wat er gebeurd is. Dat gebeurde is niet ok. Ik vraag me hardop af of we dat ook weer goed kunnen maken. "Goed maken? We hebben toch helemaal niks verkeerd gedaan? Zij begint zo dom te schreeuwen! En dan zeg ik er wat van, geeft ze mij een duw, dan mag ik me toch zeker wel verdedigen?!" De houding is niet meer nonchalant. Ogen spuwen vuur: Kom dan!

Op bezoek bij Agora

Een tijdje terug schreef ik een blog over het verhaal van Sjef Drummen, één van de oprichters van Agora. Korte samenvatting: de visie op onderwijs van Sjef spreekt me (grotendeels) aan, de manier waarop hij zijn visie brengt een stuk minder. Mijn blog werd gelezen door Guido van de Veranderbrigade, die me uitnodigde om eens te komen kijken. Prima! Ik kijk graag over de grenzen van mijn eigen school heen. Hier, een beetje onsamenhangend wellicht want pas na twee weken geschreven, mijn blog over dat bezoek.

Wat maakt een fantastische leraar?

Hahaha! Ik moest lachen toen Pedro De Bruyckere op twitter #spinalspreken lanceerde, over wat er allemaal mis kan gaan tijdens presentaties.

Krap een week later organiseert mijn locatie de nieuwjaarsreceptie van onze school. Middenin de speech van onze bestuurder geeft onze geluidsinstallatie de geest. Vijf minuten voordat onze andere spreker aan de beurt is. Jazeker: Pedro De Bruyckere.

Beste Sjef

Beste Sjef,

Mijn vader heeft een groot deel van zijn leven op een ZMLK school gewerkt. Een school met voornamelijk kinderen met het syndroom van Down. Hij is al een tijdje met pensioen, maar de contacten met de school zijn gebleven. Zo heeft hij (ondertussen bijna 80) al een tijd een 18-jarige stagiair van de desbetreffende school. Samen aardappelen schillen, boodschappen doen, dat soort werk. Afgelopen zomer zijn ze samen het bankje in de tuin aan het beitsen. De stagiair werkt niet erg netjes en mijn vader geeft hem een plastic handschoen, "zodat je niet vies wordt". Gehoorzaam trekt hij de handschoen aan en gaat verder met beitsen. Met zijn onbedekte hand. Beste Sjef, in tegenstelling tot wat je beweert in dit interview, niet "ieder kind kan naar de universiteit."

Starters

Over onderwijs kun je eindeloos lang praten. Wat goed onderwijs is. Wat het doel van onderwijs is. Wat de rol van de leraar is en hoe waardevol de relatie tussen leraar en leerling. Meer of minder toetsen. Kennis of vaardigheden. Leraar of coach. Als je begint, kun je wel even doorgaan... Maar hoe vaak gaat het eigenlijk over onderwijs op school? Hoe vaak wordt er echt gesproken over het hoe en waarom van ons handelen? In de personeelskamers die ik ken: nauwelijks. In de vergaderingen die ik ken: nauwelijks. Dat zou ik graag anders doen en daarom vroeg ik op twitter om 'filmpjes als gespreks- / discussiestarter'. Dat heb ik geweten. Met alle opgestuurde suggesties ben ik nog wel een paar vakanties zoet. Hier alvast een kleine selectie van al het moois dat ik opgestuurd kreeg. Dank allemaal voor de bijdrages!