zaterdag 4 november 2017

Loopgraven en muffins

Er zitten drie meiden tegenover mij aan de tafel. Onderuitgezakt. Beetje lacherig. Nonchalant met zo'n houding van ons-kun-je-niks-maken-waar-je-ook-mee-denkt-te-kunnen-komen. Ik vat nog even samen waarom we hier zitten. Er is een opstootje geweest in de kantine vanochtend waar ze op de een of andere manier bij betrokken waren. Ze hebben me zelf een filmpje van het gebeuren laten zien, dus ik heb letterlijk een aardig beeld van wat er gebeurd is. Dat gebeurde is niet ok. Ik vraag me hardop af of we dat ook weer goed kunnen maken. "Goed maken? We hebben toch helemaal niks verkeerd gedaan? Zij begint zo dom te schreeuwen! En dan zeg ik er wat van, geeft ze mij een duw, dan mag ik me toch zeker wel verdedigen?!" De houding is niet meer nonchalant. Ogen spuwen vuur: Kom dan!

zaterdag 4 maart 2017

Op bezoek bij Agora

Een tijdje terug schreef ik een blog over het verhaal van Sjef Drummen, één van de oprichters van Agora. Korte samenvatting: de visie op onderwijs van Sjef spreekt me (grotendeels) aan, de manier waarop hij zijn visie brengt een stuk minder. Mijn blog werd gelezen door Guido van de Veranderbrigade, die me uitnodigde om eens te komen kijken. Prima! Ik kijk graag over de grenzen van mijn eigen school heen. Hier, een beetje onsamenhangend wellicht want pas na twee weken geschreven, mijn blog over dat bezoek.

dinsdag 10 januari 2017

Wat maakt een fantastische leraar?

Hahaha! Ik moest lachen toen Pedro De Bruyckere op twitter #spinalspreken lanceerde, over wat er allemaal mis kan gaan tijdens presentaties.

Krap een week later organiseert mijn locatie de nieuwjaarsreceptie van onze school. Middenin de speech van onze bestuurder geeft onze geluidsinstallatie de geest. Vijf minuten voordat onze andere spreker aan de beurt is. Jazeker: Pedro De Bruyckere.